Past, Present, And Future

Het vertrek

Het was rond Sinterklaas, toen ik 5 jaar was ongeveer. Mijn ouders waren gescheiden natuurlijk omdat ze elkaar niet meer konden uitstaan. Mijn papa haalde me op om het weekend. Toen we naar zijn appartement reden vertelde hij dat Sinterklaas is geweest en dat hij een cadeautje heeft achtergelaten. Ik stond te popelen om te weten wat het was. Eenmaal we daar waren gaf hij het cadeautje af zodat ik het mocht openmaken. Ik kon niet wachten dus ik scheurde het open zoals elk kind dat zou doen zodat ze geen tijd moesten verspillen met het papier netjes open te maken en langer moesten wachten om te weten wat het was. Toen ik zag wat het was kon ik wel een gat in de lucht springen. Het was een elektrische barbiepop ,van toen mijn lievelingsfilm Barbie en de 12 dansende princessen, die je leerde dansen. Ik pakte het meteen uit en wou het meteen gebruiken. Ik probeerde zo goed mogelijk te dansen en dacht dat ik een professionele danser was (ik ben echt de slechtste danser ooit haha). Zelfs toen ik bij mama was danste ik en natuurlijk op school was ik aan het zeggen dat ik echt de beste danser ben omdat een barbiepop het me aanleerde (Ik schaam me er echt super hard om soms).

Elke dag zat ik te wachten tot ik naar papa kon om te laten zien wat ik allemaal al kon. Alle dagen gingen traag voorbij en zelfs vrijdag, de dag voor de dag dat papa me ging komen ophalen, duurde het langst. Op de zaterdag dat mijn papa me kwam ophalen stond ik te popelen en te springen om hem te zien. Ik wachtte en wachtte, maar hij kwam niet. Ik vroeg aan mama wanneer hij kwam maar mijn moeder ontweek de vraag. Ik dacht dat hij wat later zou komen. Dus ik wachtte een tijdje maar hij kwam nog steeds niet. Ik ging terug naar mama om te vragen waar papa blijft. Dit keer kreeg ik een antwoord. 'Hij komt niet meer, hij is verhuisd naar Thailand', zei mama deze keer. Ik wist niet waar dat lag toen maar ik dacht dat dat niet zover was dus vroeg ik mijn moeder waarom hij ons niet meenam voor een weekendje. Mijn moeder zei dat het een land was zeer ver weg en dat dat niet zou gaan. 'Maar dan gaan we er toch heen? Want ik wil nog mijn leuke danspasjes laten zien, reageerde ik. Mijn moeder zei dat ik hem waarschijnlijk niet zou kunnen zien. Ik wou het niet geloven dus ik ging gewoon naar mijn kamer en bleef wachten op papa die natuurlijk niet zou komen.