0.5

2.2K 533 307
                                    

Sebenernya, hari ini tuh tetep kayak biasa, jinyoung ngejemput lian ke rumah, buat berangkat ngampus bareng.

Tapi ada yang beda. Apa?

Hujan. Gede, banget.


"NGGA USAH KULIAH AYOK KITA BOBO BOBO AJA DINGIN" kata lian, turun dari kamarnya, masih pake selimut. Padahal udah pake baju rapi, udah siap berangkat.


Jinyoung yang lagi sarapan sama roti plus susu anget, langsung geleng geleng liat lian. Kelakuan dari dulu ngga berubah.



"Naik mobil ibu aja" kata ibu, ngga ikhlas juga anak bungsu nya ngga kuliah. Cukup kakaknya dulu yang suka mabal mabal dengan alasan tidak jelas, adiknya jangan.



"Ibu kan hari ini arisan?" lian nanya, nyari nyari alesan biar ngga usah kuliah. Serius, hujan gini enaknya tidur, delivery makanan, terus marathon nonton film.


"Iya. Bae simpen aja motornya disini nanti ibu naik motornya bae. Ngenggg" kata ibu, niruin cara naik motor. Bae langsung ketawa, ngga ngerti sama kelakuan ibu hwang miyoung.


"Ih ibu mah! Ngga mungkin kan? Udah ibu naik mobil aja. Kita ngga kuliah" kata lian kekeuh. Jinyoung yang daritadi ngedengerin, ngambil tisu terus ngebersihin mulutnya, langsung narik nafas.


"Bu, nanti sama mamah aja berangkat nya. Nanti bae bilang ke mamah aja" kata jinyoung. Lian sama ibu langsung noleh ke jinyoung, tapi reaksi nya beda.


Ibu ngangguk, setuju. Lian geleng geleng, menolak keras.



"Yaudah ok siap! Bentar ibu ambil kunci mobil" kata ibu, lari lari kecil ke kamar, lian langsung noleh ke jinyoung, mukanya kesel.








Jadi disini lah, mereka kejebak macet, diliar hujan gede. Udah 20 menit ngga gerak gerak sama sekali.



"Tukaaannn ah mending dirumah. Bobo" kata lian, nge mundurin jok nya, nyender. Jinyoung yang duduk di jok penumpang cuman bisa diem, ngeliatin lian yang udah ngebenerin duduknya, sambil meluk lututnya.


"Dingin ini hih" kata lian, ngulurin satu tangan buat nge cek ac, padahal udah mati. Jinyoung yang daritadi diem, tiba tiba ngelepas kemeja nya, terus dipake nutupin lian.


"Cie tsundere" kata lian, nutupin badannya pake kemeja jinyoung, ninggalin jinyoung yang cuman pake kaos putih sama celana jeans. "Lo nya dingin. Ntar kalo lo sakit gue kuliah sama siapa" kata jinyoung, nyender ke joknya terus ngeliat ke depan.


Ngga ada harapan, kayaknya mereka emang bakal bolos kelas pertama.



"Sebel amat" kata lian, noleh ke jinyoung. Jinyoung cuman diem doang, merem sambil ngehela nafas berkali kali, keliatan banyak pikiran.


Lian ngeliatin jinyoung, ngeliatin side profil nya jinyoung, baru sadar kalo jinyoung juga ganteng.



Yaelah li. Kemana aja lo?



"Kapan kapan cukuran yuk" kata lian, ngeliat poni nya jinyoung udah hampir nutupin mata, terus rambut belakang juga udah mulai manjang ke leher.


"Ditemenin ngga?" jinyoung nanya, ngeliat ke lian. Lian ngangguk. "Tapi baliknya traktir sushi" kata lian, bikin jinyoung ketawa, ngangguk. "Sama nonton" kata jinyoung.


"Yeu itumah full course one day with hwang lian" kata lian, bikin jinyoung ketawa. "Iyalah. Ayok nge date" kata jinyoung, lian cuman ketawa, ngangguk.


Terus hening lagi, abis itu ngga ada yang ngomong. Jinyoung cuman ngeliatin lian, lian ngeliatin kuku kuku jarinya, nyari yang udah panjang.



"Li" kata jinyoung tiba tiba, ngebikin lian ngeliat ke jinyoung. "Hm?" kata lian. Jinyoung udah buka mulut, tapi ngga ngomong apa apa.


"Gajadi" kata jinyoung, diem lagi. Lian langsung ngeliatin jinyoung, kesel. "Ngomong yang bener" kata lian, jinyoung langsung narik nafas, ngebuka mulut lagi.



"....ngga jadi" kata jinyoung, lian langsung ngangkat tangannya, mau mukul jinyoung. "Cepet ngomong!" kata lian, udah kepo. "Ih. Jasuke ya!!!" kata jinyoung, ngebales lian. Lian langsung nyender lagi ke jok, ngambek.



"Yaudah" kata lian, manyun. Jinyoung langsung ketawa, ngulurin tangannya buat ngacak ngacak rambut lian. "Tapi jangan kaget ya?" kata jinyoung, lian ngangguk. "Gue mau jujur" kata jinyoung.




Sat, lian deg deg an ngga jelas.






"....kalo ini udah telat banget, kita kelasnya pak seungri, bolos"







---





Hujan, euiwoong sebenernya udah males banget buat ngampus. Terus juga udah males bangun tidur gara gara dari tadi malem kepikiran lian. Sampe kebawa mimpi lian nya.



Mana chat nya euiwoong ngga ditanggepin lagi sama lian, bikin euiwoong makin ngga bagus mood nya.



Berarti lian sudah move on. Kemaren nyapa juga cuman sebatas adik-kakak kelas. Itu pikiran euiwoong.




"ANJENG LICIN PISAN EUY INI KAMPUS ATAU MULUTNYA BAE. LICIN"

Euiwoong yang awalnya jalan sambil ngeliat ke bawah, langsung ngeliat ke depan, ngeliat lian sama temennya, bawa bawa kertas apa euiwoong juga ngga tau.


Entah mau ke ruang administrasi, entah mau ke ruang fotokopi. Ngga tau.



"Li, nempel tembok aja udah ini licin bener" kata temennya lian, yang lebih tepatnya saerom. Saerom udah jalan mepet ke tembok, sedangkan lian masih sok berani jalan biasa, ngga pegangan.


"Yaelah masa takut jatoh, ini sakitnya ngga seberapa sama jatoh ke lelaki yang suka menyakiti" kata lian, mendadak melow.


Euiwoong yang jalan dari arah berlawanan, cuman bisa senyum doang. Reflek.



"Yaelah malah baper. Udah ujan. Baper. Najong" kata saerom dari belakang, ngedorong lian pelan.



Tapi ngga sengaja, mungkin karena lian sepatunya licin plus lantai nya licin pake banget, terjadi kecelakaan.


Lian jatoh, tapi jatohnya tuh jatoh kayak superman terus sempet kepeleset ke depan, beneran kayak terbang.



"LIAN!!!" saerom reflek teriak, euiwoong juga reflek lari, nyamperin lian.



"Li? Ngga apa apa?" kata euiwoong, panik. Langsung jongkok depan lian. Lian yang awalnya masih tiduran kayak superman, langsung duduk, nutup mukanya pake tangan.


"Li? Li?" kata saerom, ngeliat lian udah duduk sambil nutupin muka didepan kating yang kemaren dia ghibahin sama anak anak.



euiwoong yang ngeliat lian, langsung senyum, nahan ketawa. Lian mukanya udah merah, telinganya udah merah. "Uh kasian sini malu malu" kata euiwoong, reflek meluk lian, nutupin lian.



"Udah jangan malu udah. Ada euiwoong yang ngelindungin"

[2] fine - bae jinyoung, lee euiwoongTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang