Güneşli bir güne uyanmanın mutluluğunu yaşarken aynı zamanda okula gitmenin acısını çekiyordum.Üniversite dedikleri, bahsettikleri kadar kolay bi şey değil.Hele 4. sınıfsanız.
•
• Gerçi okula gitmenin acısını görmezden gelmemi sağlayan bir etken var.O etkenden bahsetmem gerekirse; Jimin denen bir çocuk.Uzun bi dialog içerisine girmedik. Değişik bi tip,hiç okuldan biriyle takıldığını görmedim.Sanki çalışmıyormuş gibi duruyor ama en iyi çizimleri o yapıyor.Bu arada mimarlık okuyorum ve bazı derslerde aynı sınıftayız.Neden bilmiyorum ama onunla yakın olmak istiyorum.Bunu arkadaşlarıma söylediğimde tehlikeli olduğunu söylüyorlar.Bence normal bi çocuk,sadece abartıyorlar. •
• Hwa Young Ajummanın bana seslendiğini duydum.Beni kahvaltıya çağırıyordu.Kendisi hizmetlimiz.Bizimle yıllardır çalıştığı için resmiyetten uzağız."Tamam geliyorum." diye cevap verdim.
• • Hızlıca kahvaltımı yaptıktan sonra okula gelmiştim.Gözlerim ister istemez onu arıyordu.Bi şeyler düşünmeliydim,dikkatini çekebilecek bi şeyler yapmalıydım.O sinsi zeka bende olmadığı için akışına bırakmam gerektiğini düşündüm.O esnada arkadaşlarımın bana seslendiğini duydum ve oldukları yere doğru ilerlemeye başladım. Hararetli konuşmalarını gördükten sonra konuya dahil olmaya çalışırken gözüm okulun girişine kaydı.Ve görmek istediğim kişiyi gördüm.Beni heyecanlandıran adamı gördüm.Kendimi, ona bakmaktan almaya çalışmadım çünkü istemiyordum.Aksine bıraksalardı tüm gün bakardım.
-Şşşş Hyun Hae
-Bu çoktan kendini kaptırmış
-Keşke daha az belli etseydin
-Bak hâlâ duymuyor heyy kime diyoruz
Duyduğum seslerle irkildim."Saçmalamayın,sadece dalmışım." dedim.Buna ben bile inanmıyordum.En yakın arkadaşım Cho Hee;
-Kendini ona kaptırma Hyun Hae.İyi birisi olduğunu bir kişiden bile duymadım.
Dedi.Diğerleri de onu onayladı.Bence abartılıyordu,çok kötü olsaydı bunu okulda da belli ederdi değil mi?
•
Umarım beğenmişsinizdir.Lütfen yorum yapmayı unutmayın💜
