Being His Unwanted Wife

♡2♡

Abigail Kelley POV

Kinabukasan..

Nagising ako sa subrang init , naramdaman kung basa ang unan ko. Siguro dahil sa pawis ko kaya basang basa ang unan ko ngayun. Sa subrang pagot ay nakalimutan kung buksan ang air-con.  

"Ano bang oras na?" Bumangon ako para kunin ang cellphone ko sa lamesa sa tabi ng kama ko. Ang bigat ng pakiramdam ko para akung lalagnatin. 

"Shit!! " Napa mura na lang ako ng malamn ko kung anong oras na. 10:43 na ng umaga. 

Dali dali akong bumaba ng kwarto  para tignan si Stephen. Nang makita ko na wala ang kanyang sasakyan labis akung nadismaya. Sayang at hindi lang kami nakapag usap at hindi ko na siya nalutuan ng almusal.

Bakit ko pa siya ipagluluto? Alam ko namn na hindi niya kakainin yun, kahit nga tikim lang ay hindi niya magawa, kain pa kaya? Simula ng ikalas kami ni Stephen ay nag aral na akong magluto. Gusto ko maging mabuting asawa sakanya.

Naisipan kung maligo muna bago gumalaw dito sa bahay. Pag katapus kung maligo ay nag sout lang ako ng simpleng white t-shirt na may design na heart sa gitna, at jersey short ng aking asawa.  

Tinignan ko ang sarili ko sa harap ng salamin, at pinag masdan kung may mali ba sa akin. Bakit kaya hindi ako magawang mahalin ni Stephen? Hindi naman ako mataba, hindi rin naman at ako payat. Sa katunayan ay naging model din ako ng panandalian. 5'5 ang taas ko at medyo kulot naman ang buhok ko. 

Siguro nga kahit gaano ka ganda ang isang tao, kung iba talaga ang mahal mo ay hindi mo kayang tumingin sa iba. 

Boung araw kung linibang ang aking  sarili  sa pag lilinis ng bahay upang hindi ako mabagut dito sa bahay.

Nang napansin ko na mag gagabi na. Dali dali akong nag luto ng aming hapunan. Habang ako ay nag luluto ay bigla akong may narinig na busina mula sa labas. Napangiti ako sa aking narinig dahil alam kung nanjan na siya. 

Mabilis kung hinubad ang sout kung apron at pinatay ang aking niluluto.  Tumakbo palabas ng bahay  upang salobungin ang aking napaka gwapo kung asawa.. 

Laking gulat ko na lang na bumaba siya mula sa kanyang sasakyan  at namumula ang kanyang mukha. Hindi kaya lasing nanaman ito? Dali dali ko siyang inalalayan upang hindi siya matumba. Pinatung ko ang kanang kamay niya sa balikat ko at hinawakan ko naman ang kanyang baywang upang hindi siya matumba. 

"Lasing ka nanaman Love" Mahinahon kung sabi, ano bang nangyayari kay Stephen hindi naman siya ganyan? 

"Wag mo nga akong tawaging Love nakakadiri!!  At ano bang paki alam mo kung lasing nanaman ako ah?? May buhay ka bakit hindi mo ito paki alam para hindi ka nakiki alam sa buhay ng iba?? Sabagay sinira mo na rin ang buhay ko.. " Tinangal niya ang aking kamay sa kanyang baywang. 

"Nakakadiri? Ganun ba talaga ako galit mo saakin?" Pilit kung kinakalma ang aking sarili dahil alam kung lasing lang siya kaya niya nasasabi ang ganyang bagay. 

Alam ko naman kung bakit siya nag kakaganyan pero , 7 months na kaming kasal? Siguro sapat na ang panahon yung upang makalimutan niya na bagay na yun.

" Ano iiyak kananamn? Tigil tigilan mouna  nga ang kadramahan mo, nakaksawa na! Wala naman akung paki alam sayu, At subukan mo lang mag sumbong kay Papa lagut ka saakin." Pag kasabi niya ay dali dali naman itong pumasok sa aming pamamahay. 

Natulala na lang ako sa mga sinabi niya, may ugali akong ganto na ang hirap ilabas ng gusto kung sabihin. Yung tipong ang daming sagot sa aking isip pero hindi ko lang masabi. Siguro ay takot akong mapahiya, takot akong lumala ang sitwasyon namin.  

Sibukan kung gumalaw pero hindi ko ma igalaw ang aking mga paa, bakit ganto to? halos hindi ko  galaw. Simula pag kabata ko ay hindi ako nakaranas ng gantong sitwasyon yung sisigawan ka, at mamaliitin ka. 

Siguro a kailangan ko nang mag pa check up.

Nang maka recover ako  pumunta ako ng kusina upang mag hapunan. Nung una ay nag dalawang isip ako kung tatawagin ko pa si Stephen na mag hapunan. Pero napag desisyunan ko na wag na lang at baka magalit lang yun saakin. 

"Sayang naman itong niluto ko kung ako lang ang kakain. Naparami pa naman. Sayang at hindi matitikman ni love ang aking niluto"

Habang kumakain ako ay hindi ko maiwasan mag imagine, Ano kayang feeling ng sabay kaming kumain ni Stephen? Yung  parang normal na daily routine ng mag asawa yung ako mag luluto siya naman amg liligpit ng pinagkainan namin. Siguro ang saya saya namin.

Hindi ko namalayan ay may mga luha ng bumabagsak galing saking mga mata. Ang hirap ng gantong sitwasyon. Tila mag isa lang ako sa aming bahay. 

Sana maging maayus na tayu Love kasi, subrang sakit na at baka hindi ko na kayanin. Ako na lang kasi ako lumalaban saating dalawa. 

Pag katapus ko kumain ay linigpit ko na ang aking pinag kainan. Yung mga natirang ulam ay naisipan ko na lang na itapun iyun dahil wala naman kaming aso para kainin yun.

Nag stay muna ako sa salas para magbasa at mag pababa ng aking kinain. 

Dear: readers

Thank you po sa mga nag babasa ng aking story😇 maraming salamat po at wag kakalimutan ifollow po ako at ivote itong story ko po thank you so much.. at sorry po sa aking mga pag kakamali.. sa grammar at sa spelling... itry try ko po ayusin.😍😍😍😍

From:FLL

Fb account: francis lagula