PERFECTLY, IMPERFECT

Chapter Two

Chapter 2

"Huwag niyong iwawala sa paningin niyo yang pinsan niyong si Keiy, ma'aasahan ko ba kayo sa bagay na yun?" Pa rinig kong pag uusap nina lolo pati ng mga pinsan ko habang pababa na ako ng hagdan.

So talagang pati sa mga pinsan ko ay pinapa'bantayan pa ako. Lolo and his ways sucks big time, walang pinag kaiba sa dati.

"Stop reminding them about what to do to me lolo, alam ko kung ano ang gagawin at hindi dapat." I finally said ng makababa na hagdan. "Can we go now?" I added gesturing them the way out.

They just looked at me unsure what to do habang tinitingnan ko sila na para bang don't you dare do what he wants you to do pero ang mga masunurin kong pinsan ay mukhang hindi nakuha ang gusto kong iparating at nag tungo lang sa upuan ni lolo at nag mano bago ako nilampasan kaya napa irap ako at napa buga ng hangin.

"Huwag matigas ang ulo Keiy at sumunod ka sa sasabihin nila, maliwag ba?"

Napalingon ako kay lolo at di maiwasang hindi mapa irap sa inis.

"Huwag mo akong pakitaan ng ganyang ugali Keiy." May autoridad sa boses niya.

I sighed and just nodded my head before I went to him to kissed and bid him goodbye.

Pagkalabas ko ay may biglang sumulpot na body guard sa gilid ko kaya mas lalo tuloy akong nainis.

"For Pete's sake I'm not a child anymore!" Reklamo ko habang galit ko silang tinitingnan.

"Sorry ma'am sinusunod lang namin ang utos." Paliwanag pa ng isa na nasa gilid ko bago yumuko.

Why does everybody seems to follow what my lolo wants for them to do? I know that its their job but I think its way too much already and I hate it. Alam ko kung ano ang parusa ko ngayon at alam ko rin ang limitasyon ko wala na ba talagang tiwala sa akin si lolo.

"Then let me do my job as well, can I? Marami akong gagawin at bilang estudyante I need to get those things done so if you excuse me now, pwede tabi dahil late na ako sa klase ko." Ismid ko sa kanila.

Kitang kita ko ang pag aalangan sa mukha nila ngayon pero sa huli ay pinag bigyan rin nila ako na huwag ng samahan hanggang sa school, nakaka hiya pag nagkataon.

"Thank you." Pahayag ko bago tuluyang pumasok sa kotse kung saan as usual hinihintay ako ng mga pinsan ko.

"Mukhang hindi mag e'enjoy ang pinsan natin ngayon ah!" Biglang basag ni Jyne sa katahimikan na meron kami ngayon sa loob ng kotse.

"Yeah and its gonna be a long day for her." Checa blurted out  while slowly shaking her head na para bang awang awa siya sa kalagayan ko ngayon.

Inirapan ko sila at humalukipkip sa gilid. "Talk all you want but not in front of me." I said habang naka tingin sa labas.

Narinig kong ang paghihinayang ng boses ni Chesa na naka upo sa harapan. I don't want to hear her old filipino language, not now please.

"Walang paalala ang nagbibigay ng kapahamakan sa atin dahil batid lang nito ang gabayan tayo sa daang matuwid." She said na ikinabuntong hininga ko. Oh God she's so weird.

"Exactly kambal!And Keiy, plese listen to her even just for once, can you? Sayang naman ang laway niya kaka'remind sayo tapos bale wala lang alam mo naman yang si Chesa minsan lang pina pakinabangan ang bumanganga." Utas ni Checa na nagpatawa kay Jyne.

Pumikit lang ako at hinayaan sila sa kung ano ang gusto nilang sabihin dahil hindi din naman ako makikinig sa kung ano man yun. Sinaksak ko ang aking earphones at nakinig ng paborito kong kanta buong byahe hanggang sa makarating kami sa school.