Havada dondurucu bir soğuk vardı. Soğuktan elleri titreyen çocuğun tek istediği şey sıcak bir yuva, karnını doyurabileceği bir sofra idi. Ah zavallı çocuk şimdiye kadar yaşamış olması bile büyük bir mucizeydi. Daha 7 yaşındaydı bundan 2 yıl önce yetimhaneye bırakılmıştı. Annesini daha doğduğunda kaybeden çocuğun sarhoş babası onu yetimhaneye bırakmıştı. Zavallı çocuğu hergün döven babası abisini evden kovmuştu. O günden bu güne kadar abisini hiç görmemişti. Abisini evden kovduktan sonra yetimhameye bırakılan çocuk abisini aramak için yetimhaneden kaçmış ve o günden bugüne kadar sokaklarda kalıyordu. Bir bankın bankında hayatını devam ettirmeye çalışıyordu. Eğitimsiz, karnı aç, soğuk hava ve sadece özlem! Bir yandan babasına kızıyor,bir yandan annesine olan özlemini haykırıyordu. Yine bür gün parkta aynı bankta ağlarken omuzundan bir elin tuttuğunu farketti. Arkasını döndüğünde yaşlı, beyaz saçlı, beyaz yüzlü bir amcanın olduğunu fark etti.
-Merhaba evlat (deyip yanına oturdu çocuk hala şaşkındı. Hiç konuşmadan o yaşlı amcanın konuşmasını bekliyordu. Amcada bunu anlayacak oldu ki konuşmaya başladı.)
-Bak evlat 1 haftadır burdayım ve sen gözüme çarptın. Ne zaman baksam ağlıyorsun, birşeylere sinirlenip bağrıyorsun anladığıma göre annen baban yok. Okumuyorsun, vekalacak bir yerinde yok. Ben dışarda yarım saat duramazken sen burada yatıp kalkıyorsun. Ben tok iken sen açlıktan burada kıvranıyorsun. Demem o ki evlat ben sana MANEVİ BABALIK yapmak isterim. Benim çokluk içinde yaşayıp günümü gün etmem, ve sen bu genç yaşta hayata göğüs germen bu küçük yaşında koca adam gibi yaşaman beni gecelerce düşündürdü ve bu noktaya vardım. Ner dersin senin baban olmama dedi.
(Çocuğun yüzünde şaşkın bir ifade ve duygusal bir yapı aldı gözlerini yaşlı adama dikti ve sordu.
-Beni annem ve baban bile istemezken niye bu kadar ısrarcısın bu konuda. Benim gibi eğitimsiz, sefil bir çocuğu neden istiyorsun dedi. Yaşlı adamın gözleri doldu.
-Bundan 5 yıl önce bir kazada oğlum ve eşim öldü. Şimdi ev bomboş, nereye baksam onların hayali, oğlum oldüğünde senin yaşındaydı senide bu halde görünce ölmene göz yumamadım dedi. Çocuk bunları duyunca çok üzüldü ve duygulandı. Adamıda öyle üzgün görünce
-tamam kabul ediyorum dedi,
Sonra çocuğu eve götürdü, oba kıyafetler aldılar,çok güzel bir oda hazırladılar, okula yazdırdılar. Artık çocuğun hayal ettiği o sıcak yuva ve istediği gibi bir babaya sahipti. Günler böyle geçti derken, bundan 16 yıl sonra o küçük çocuk doktor olmuştu. Ne yazık ki manevi babasını kaybetmişti. Ve bu durum onu çok mahvetmişti. Bir gün acile bir çocuk geldi. O çocuğu da o bakmıştı. Ve o acile gelen çocuğun ise 16 yıl önce evden kovulan abisinin cocuğu olduğunu öğrendi...
