Hala Hayattayız

3

Metro kapısında bekleyen ambulansa bindirilen hastalar hastaneye gitmek için yola koyulduğunda Başak gururluydu. neredeyse ilk kez onu tıp okumaya iten o yüce düşünceyi açıkça yaşıyor, dünyada öldürülen her çocuğa inat başka bir hayatı kurtarmanın ona kattığı umudu iliklerine kadar hissediyordu. Bu hisler içinde bir süre daha kalabilirdi fakat önce açıklığa kavuşması gereken bir durumu vardı. Ambulansın peşinden bakan genç adama dönerek 

' afedersiniz acaba Adımı nereden biliyorsunuz? ' dedi 

İlk başları sınıfından biri sanmıştı hem ismini hemde bu dersleri işlediğini bilmesinin tek mantıklı açıklaması buydu ama sınıf arkadaşlarının hepsini yakından tanıyor hiç yoktan simalarını biliyordu ki bu genci daha önce hiç görmemişti.

' kusura bakmayın ya Ahmet ben ....üniversitesinde 4. sınıfım. İsminizi daha önce okul yemekhanesinde Ömer seslenirken duymuştum. oradan biliyorum'

Yinede ona seslenirken gayri resmi konuşması Başak'ı sinirlendirmişti.Henüz onu tanımıyordu bile.Neyse ki tanışma kısmını resmi ve düzgün bir şekilde yapmıştı.

' Anlıyorum..sanırım Ömer'i tanıyorsunuz'

' Evet ablasıyla aynı sınıftayız, daha demin gayet iyi toparladın yardım ettiğin için teşekkür ederim bu arada gayrı resmi konuşabilirim değil mi?'

Başak tam cevap verecekken kulağını dolduran telefonunun sesiyle irkildi.Bir yandan telefonu açarken bir yandan da Adının Ahmet olduğunu öğrendiği gence cevap verdi;

 ' resmi olmanızı yeğlerim cevap vermem gereken bir telefon size iyi günler ben karşı taraftan bineceğim '

madem gayri resmi konuşacaktı o zaman neden soruyordu ki? hızla çalan telefona cevap verdi;

' efendim kevser '

' Başak neredesin çok merak ettik seni ekim bir adamın peşinden koşup gittiğini söyledi kimmiş neden tek gidiyorsun başak öldürecek misin sen beni?

' kevsercim az nefes al ya yoldayım geliyorum metroya bineceğim telefon kapanacak gelince anlatacağım tamam mı ? olur mu ? '

' olacak mecbur bekliyorum çabuk gel '

' tamam geliyorum hadi metro geldi kapattım '