GÜL KURUSU

0.1

Bölüm Şarkıları:
Model*Antidepresan gülümsemesi
Passengers*Let her go

🌹

" Dünyaya geldiğiniz gün, bir yandan yaşamaya bir yandan da ölmeye başlarsınız "

-Meyus-

Yorgun bir ruh ve beden . İçinde bulunduğum hayat beni uçsuz bucaksız bir boşluğa sürüklüyor. Karanlık mabedin ortasında kalmışım meğersem .

Zemheri bir soğuğun buz kalıbına döndürdüğü kalbimde uğultulu bir sessizlik peydahladı. Gök gürledi, yağmur damlaları yerde silik bir görüntü sergiledi. Sema açtı kapılarını bıraktı zehirni yeryüzüne.

Ben sustum ve dinledim.

Kelimelerin susması gerektiği konuşulduğunda kifayesiz kaldığı anlar vardı. O anlar ölüm sessizliğine gebe kalırdı. Ben tam o sınırdayım ileri gidip konuşamıyorum , bir adım çekilerek susamıyorum. Araf , beynimi paramparça edecek bir tümör . Git gide büyüyen .

Şuanda bir kaldırımın üzerinde sicimle boşalan yağmurun altında göz yaşlarım ve ben. Kulaklığımdaki müzik beynimi çalkalamaya yetecek bir ses düzeyinde . Elimdeki sigara yağmura rağmen, hala dumanını etrafa yaymaya devam ediyor .

Dilimin ucuna kadar gelen sözcükler çıkmak için sarf ettiği çaba beni daha da bilinmezliğin içine daha da dibe çekiyor.

Bazen gerçekten de susmak gerekiyor sırf gelecekte avaz avaz konuşmak, çığlık atmak , bağıra bağıra yaşananları kusmak için.

Şu hayatta tek başımayım . Sadece biyolojik bir baba , babam oluyormuş işte. Onu düşünmek istemiyorum ama olmuyor . Yapamıyorum . Ya da yaptıklarına rağmen onu affetmek istiyorum , bilmiyorum . Bunun için kendime, o 'vicdan' deden hisse bin bir küfrü yığdırdım .

Bir an kafamı kaldırıyorum bakıyorum etrafa, çevremde o kadar mutlu olan ya da mutlu olmak için çabalayan bir çok insan var ki ; yüzünde hafiften gamzeleri çıksın ruhunda çiçekler açsın o kendisine yetecek.

Benimde onlardan başka istediğim farklı bir şey yoktu .Benimde tek çabam bu.

Ama artık çabalamayı bıraktım . Belki artık isteyecek gücüm kalmadı .

Artık güçsüz.

Artık yorgun.

Artık inanmayan.

Artık meyus (ümitsiz ).

Umutlarım , hayallerim kara kaplı bir kutuda. Artık hiç açılmayacak olan bir kutu .Bu umutlarımı boş hayalleri bıraktım artık, olmayacağını bile bile çabalamak neye fayda, kime fayda ..

Ağlamaya devam ettim . Yağmurlu geçen zamanları severdim, yağmur göz yaşlarımı kapatıyordu . Yağmaya başladığında bende başlardım ağlamaya . Sonu kalmış sigaramdan bir yudum daha içime çektim . Ciğerlerim, boğazım alev alıyordu. Dumanını üfledim .

Gökyüzüne baktım . Yağmur hızını daha da artırmıştı. Bunu sevmiştim . Yüzümde silik bir tebessüm oldu ve geri silindi . Anlık bir mutluluktu bendeki geri kendi üzüntüye karıştıran .

Dizlerimi kendime çektim ve kollarımı bacaklarının etrafına sardım . O anda sarı feri sönük bir ışık yüzüme vurdu . Kafamı kaldırdım ve etrafıma bakındım motorun gür sesi son buldu ve kasklı olan adam bana doğru yürüdü.

"Hera bu halin ne senin ?"

Baybars dı bu. Benim kendimden çok güvendiğim ,abi yerine koyduğum adam .