Na 6 maanden verbouwen was ons huisje eindelijk klaar om in te gaan wonen. Een mooie grote tuin, een kamer helemaal voor mij alleen, leuke buren. Ik vond het er echt geweldig, ik had enkel echt geen zin om van school te veranderen, moet dat echt zo nodig? Vroeg ik mezelf af. Maar eenmaal begonnen op de nieuwe school viel het allemaal wel mee, ik was ook maar 5-6 jaar dus dan maak je snel nieuwe vrienden. In die tijd werd mijn zus ook ernstig ziek, ze kreeg kinderreuma, hierdoor heeft ze heel lang in een rolstoel gezeten en had ze op 4-jarige leeftijd al 5 operaties achter de rug. Ik woonde in die tijd half bij mijn grootouders omdat het voor mijn ouders moeilijk was om mijn zorg er nog bij te pakken. Beetje bij beetje werd Mira beter. Ik was altijd een kleuter met heel veel fantasie en veel praatjes, altijd was ik druk met van alles te vertellen. Toen ging ik naar het eerste leerjaar, dat vond ik super spannend, gelukkig had ik al mijn vriendinnetjes daar al en ook die eerste schooldag viel super goed mee. Toen leerde ik lezen, schrijven en rekenen. Ik was een hele goede leerling die heel goed werkte, maar buiten de les bleef ik die vrolijke meid. Ook het tweede leerjaar ging hetzelfde, alleen kreeg ik toen slaapproblemen. Als 8-jarige sliep ik pas om 3 uur 's nachts, omdat mijn ouders dat echt niet normaal vonden stuurden ze me 1 keer per week naar een psycholoog. Ik zag het nut er echt niet van in en ging er altijd met tegenzin naar toe. Maar na een paar maanden hielp het toch en begon ik weer regelmatiger te slapen. Toen ik in naar het derde leerjaar ging was ik nog steeds die vrolijke meid, die zich niks aantrok van wat mensen over haar dachten.
Ik herinner me de dag nog goed dat dit veranderde. Het derde begon goed, maar in het midden van het derde ergens kreeg ik ruzie met mijn beste vriendin, geen idee over wat., waarschijnlijk iets kleins. Maar zij maakte er zo'n ding van, van de klas wordt in twee gesplitst, 1 kant van haar (Noah) en 1 kant van mij. Alle meisjes moesten dus een kant gaan kiezen, super kinderachtig en zo. In elk geval, natuurlijk koos iedereen haar kant, iedereen vond haar leuker. Ik had nog 2 vriendinnen. En alsof dat nog niet erg genoeg was vond Noah het ook nog eens leuk om me uit te schelden en te beledigen. Al haar vriendinnen noemden me bijvoorbeeld:"die dikke met haar lelijke rosse haren" En ook al klinkt dat misschien niet echt heel erg, het kwetste me enorm. Wat kon ik eraan doen dat ik ros haar had? Ik werd onzekerder en bleef vaak thuis omdat ik niet naar school wou of durfde. Gelukkig ging dat na een tijd wel over toen ik naar het vierde ging en Noah werd zelfs weer een van mijn beste vriendinnen.
