The secret one.. Prologue.
.
.
.
ของขวัญ.....มันคือคำถูกบัญญัติขึ้น เพื่อให้ความหมายกับสิ่งของชิ้นใดชิ้นหนึ่งที่เป็นสื่อกลางระหว่างผู้รับกับผู้ที่มอบมันให้กับใครคนนั้น ของขวัญที่ผู้คนมักมอบให้กันแทนความรู้สึกใดรู้สึกหนึ่งในโอกาสต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นของขวัญในวันครบรอบ ของขวัญเพื่อแสดงความยินดีในวันรับปริญญา ของขวัญแสดงความรักในวันวาเลนไทน์ หรือว่าจะเป็นของขวัญที่มีความหมาย..ในวันเกิด
สิบห้าปี
"อะ สุขสันต์วันเกิดนะจีมิน"
มือใหญ่สมชายชาตรีของเด็กชายมัธยมต้นปีที่สามที่ชื่อว่า คิม แทฮยอง กำลังหยิบยื่นกล่องของขวัญให้กับเพื่อนตัวเล็กที่กำลังนั่งรอเขาอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างโรงเรียน กล่องของขวัญนั้นที่ห่อด้วยกระดาษสีฟ้าสว่างลายพร้อยไปด้วยตุ๊กตาหมีน่ารักที่เขาจงใจเลือกซื้อมาจากร้านเครื่องเขียนหลังโรงเรียนเมื่อวานแนบคู่มากับโบว์ขนาดใหญ่สีเขียวเลื่อมๆที่ดูยังไงก็ไม่เขากันกับลายกระดาษห่อสักนิด แต่เขาก็เลือกที่จะติดมันไว้เพื่อกลบเกลื่อนรอยพับยู่ยี่ของฝีมือในการห่อของขวัญที่ไม่ได้เรื่องของเขา
"โอ๊ะ ขอบคุณนะแทฮยอง ว้าว ทำไมปีนี้กล่องมันใหญ่จังเลยละ"
ดวงตายิ้มที่แทบจะเป็นขีด และน้ำเสียงสดใสของเจ้าของชื่อ ปาร์ค จีมิน เอ่ยมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ใครๆเห็นเป็นต้องจินตนการสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ยามเช้าที่กระทบกับแสงตะวัน สัมผัสได้ถึงลมเย็นๆที่ที่พัดผ่านในฤดูใบไม้ผลิ และแสงแดดในยามย่ำรุ่ง ใช่แล้ว ไม่ที่พูดมา น่ะไม่ได้เกินจริงไปสักนิด ยิ่งในความคิดของแทฮยองแล้ว จีมินเป็นแบบนั้นจริงแท้แน่นอน จีมินของเขาช่างสดใส บอบบาง ควรค่าแก่การถนุดถนอม จนในบางครั้งแทฮยองแอบคิดติดตลกว่าคนตัวเล็กที่แสนดีคนนี้อาจเป็นแฟร์รี่ตัวจิ๋วจากดงดอกไม้งามหรือเทวดาตกสวรรค์มาเป็นแน่ เพราะไม่รู้ว่าเหตุใดเวลาที่ได้เห็นหรือได้ยินเสียงของจีมินเขาถึงได้เอาแต่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังวิ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ที่เต็มไปด้วยฝูงผีเสื้อและม้ายูนิคอร์นสีชมพูกัน แล้วก็นั่นแหละ ที่พูดมาแทฮยองไม่ได้เวอร์ไปจริงๆนะสาบานได้เลย

YOU ARE READING
The Secret one {kookmin}
Fanfictionของขวัญสีเดิม ที่วางอยู่ที่เดินในเวลาเดิมของทุกๆปี