Klonlanan bir kızın kurtulmasıyla başlayan yeni bir dünya... Ne kadar iyi olabilir ki? Bir yanı ölüyken yeniden dirilişi teninin yenilenmesine mi yoksa küçük bedeninin yaşlanmasına mı sebep olurdu?
Ve aşk, bunun neresindeydi?
Esilla, kendi yaşayışını bir çocuğa bağlamışsa klonlandığını öğrendiğinde bu fikrinden vazgeçer miydi?
Aşk, uçurumdan düşerken tutunacak hiçbir şeyin olmadığında tutunabildiğin bir dal gibidir. Kurtuldum sanıp o dala güvenirsin ama dal kırılır.
"Boğuldu Esilla, düşüncelerinin amansız koyuluğunda. Tahrip edilmiş bir kızdı önceden şimdi ise virane. Yıkık dökük, bitmiş ve unutulmaya yakın."
Bölüm veya tanıtım değildir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüzgarım Ol ~
Science Fiction~Wattys 2015 Baştan Aşağı Kazananı~ Gözlerini kapat, nefesini tut... Acılarının geçmesini dile... Klonlanan bir kızın dağınık psikolojisini okumak ister misiniz? Bu hikayede başrol olmak istemezsiniz. Esilla gibi sevmek isteyebilirsiniz, Joe gibi s...
