VAZGEÇ GÖNÜL

"Yeni kardeşine merhaba de ! "

Merhaba umarım beğenirsiniz..  Daha yeni olduğum için yanlışlarım olabilir..  Şimdiden iyi okumalar :)

- TANITIM -

Onlar için güneşin doğması da batmasıda onları pek ilgilendirmiyordu. Her sabah uyandıklarında yeni bir güne uyandık diyemiyorlardı çünkü güneş onlar için daha doğmadı.

Her sabah olduğu gibi Songül yine kavga etmiş ve Neriman hanımın odasına gitmek zorunda kalmıştı. Neriman songülü her sabah odasında görmekten bıkmıştı ama songül her sabah nerimanın odasına gitmeye sıkılmamıştı.

"Senin gidişini sabırsızlıkla bekliyorum bir on sekizine gir!! attıcam seni kapı önüne! "

"Atın ya şimdi atın  !  Bende sizden kurtulmuş olurum !!"

Neriman hanımın gözü songülün üzerindeydi. En ufak bir hatasında onu yetimhaneden attıcaktı. Songülün annesi ölmüş babası ise annesinin ölümü üzerine songülü yetimhanenin önüne bırakıp kaçmış. Songülün bütün bu sinirli ve agresif tavırları babasının onu bırakmasından kaynaklanıyordu.

"Çık dışarı terbiyesiz!! Cezalısın  , cezalısın bir hafta boyunca yok sana harçlık yok!!"

Songül kapıyı çarparak dışarı çıktı sevmiyordu burayı. Burada ki insanları sevmiyordu. Burada yatıp kalktıkça hep babasının onu nasıl bırakıp gittiği aklına geliyordu.
                             ●●●●●●●●●●●●

"Baba ben burda sensiz ne yapcam lütfen beni annem gibi bırakma babacım lütfen!!"

"Songül güzel kızım benim! Ben şimdi bakkala gitcem sana hani her zaman yediğin o şeker var ya! Neydi onun adı ?

"Pamuk şeker.."

"Evet ondan alıp gelcem tamam mı ? "

"Tamam babacım. "

Küçük kız babasının yanağına sulu bir öpücük bıraktı. Beş yaşında olabilirdi ama babasından daha olgundu. Babasının bir daha asla dönmiyceğni biliyordu. Yinede içinde küçük bir umut vardı babasının geliceğine dair. Hep onu bekledi fakat babası bir türlü gelmedi. Giden umut bir daha geri gelmedi, kırılan hayaller bir daha tamir olmadı songül için...
                            ●●●●●●●●●●●●●
"Güney bey arkadaşınız geldi. " 

"Çağır  , gelsin."

Hizmetli genç kadın içeriye sarışın bir oğlanı çağırdı. Belkide bu oğlan güneyin tek ve gerçek arkadaşıydı. Küçüklükten beri herşeylerini birbirleriyle paylaşıyorlardı.

"Vayy kardeşim gelmiş!"

"Niye hiç arayıp sormuyosun hayırsız!"

Birbirlerine sıkıca sarıldılar. Sanki birbirlerini daha yeni görüyorlarmış gibiydiler. Güney bir tek arkadaşı serkana herşeyini anlattıyordu. Kan bağları yoktu ama yine de birbirlerine iki öz kardeşten daha sıkı bağlanmışlardı.

"Bu gün bir şeyler yapalım mı kardeşim birlikte vakit geçirelim biraz olur mu  ? "

"Olur tabii kardeşim. "

"Tamam hadi hazırlanda çıkalım. "
                         ●●●●●●●●●●●●●●
"Sen zaten Güneye hiç değer vermedin ki ekrem  !şimdi senden bunu istemem çok saçma değil mi ?!Oglunla ne zaman ilgilendin  ! Güneyin bu hali senin eserin ! Onu soğuk bir adama çevirdin mutlumusun  ?! İyi bak eserine  ! Çünkü hem güneyi eski haline çeviriceğim duydun mu ?! "