More than words

Chapter 3

'H-how e-easy...'

Notebook

Keziah's POV

Habang tinatahak ko ang daan papunta sa library. Nakita ko sa garden si yuri at laurice. Hawak hawak ni yuri ang kamay ni laurice. Napangiti nalang ako ng mapait.

Agad akong pumasok sa library at tumingin sa mga book shelves. Ibat ibang genre. Agad akong pumunta sa isang table sa sulok. Pinatong ko ang bag ko.

May napansin akong notebook. May ballpen din ito sa tabi. Nice.

Dahil sa kuryosidad ko. Umupo ako at binuklat ang isang page. Nakita ko ang title 'more than words' bakit ganito? Infairness maganda ang hand writing. Bubuklatin ko na sana ulit. Ngunit may humili nito mula sakin.

Naamoy ko ang pamilyar na pabango. Kaya napako ako sa kinauupuan ko. Shit.

"This is mine you idiot" sabi sakin ng isang baritonong boses. Na nagpataas ng balahibo ko sa batok. Iniangat ko ang tingin ko.

"Pasensiya" sabi ko at yumuko.
Narinig ko ang mahinang mura niya.

"What did you see?" malumanay ang boses niya

"Huh?" naguguluhan kong tanong. Hindi ko siya maintindihan.

"I'm asking you. What did you see to my notebook?!" gigil na gigil ang muka niya. Agad akong namutla.

"Y-yung title lang tapos yung buhok ng babae" napayuko ako. Nahihiya ako sakanya. Napakaelamera ko..

"Yun lang?" paninigurado niya kaya marahan akong tumango.

"Leave" malamig na sabi nito kaya. Nagmadali akong kunin ang bag ko at umalis sa lugar na yun....

Actually muka ng bata ang nakita ko. Sino ba yun? Hindi ko kagad nakita ng maayos dahil sa paghila ni yuri.

Sumapit na ang oras ng uwian. Nagring na ang mga bell.

"Love!" parang nakawala sa hawla si lame. Agad niya akong dinamba ng yakap. Pagkatapos ng klase. Nanlaki ang mata ko

"Ano ba lame. Ang bigat mo." daing ko habang tinutulak siya palayo. Agad naman siyang bumitaw at inakbayan ako. Tinignan ko sila troy, thunder at kiefer na naka thumbs up. Pero nakasimangot sila at lumapit sa amin.

Shit don't tell me?!

"Ahhhhhh!!!!! Mga baboy. Ang bigat niyo" dinamba nila akong tatlo. Sumali ulit si lame. Grabe sila. Ang bibigat huhuhu

"Let's go" narinig namin na sabi ni yuri at lumabas sa room.

Agad kaming naghiwa hiwalay at tinignan ko ang apat sa likuran ko. Nakita kong kinindatan ni kiefer si lame. Shit bakla ba sila? Huhu sayang.

"Leggo!" hinila ako ni troy papunta sa parking lot.

"Hatid na kita love/baby/keziah" sabay sabay ang apat na nagsalita. Kaya umiling nalang ako.

"No need. Papasundo nalang ako." nakangiti kong sabi sakanila.

"Let's go" sabi ni...

"Y-yuri?" nautal ako ng sinabi niya iyon. Habang hila hila ako. Nakita ko ang malalaking ngisi ng apat.

"Get in" sabi nito na agad kong sinunod. Kinabit ko ang seatbelt ko.

Nasa daan na kami ng biglang itinigil ni yuri ang kotse sa kanto.

"Bakit tayo huminto?" tanong ko sakanya. Lumingon siya sakin ng masama.

Ang mata niya nag aalab sa galit. Ang mata niyang nakakamatay.

Hinigit niya ang braso ko. Ramdam ko ang bawat diin ng mga daliri niya sa braso ko. Hindi ko magawang dumaing.

"Ang landi mo. Lumayo ka sa amin ng mga kaibigan ko!" bulyaw niya sa akin. Binitawan niya ang braso ko. Nanlalamig ako sa takot. Agad siyang bumaba sa pinto niya at umikot sa gawi ko. Binuksan niya ang pinto at hinila ako palabas.

"Get out of my life" huling sabi niya at iniwan akong nakaupo sa kalsada. Umiiyak akong nakatingin sa langit. Ngumiti ako ng mapait. Tinignan ko ang braso ko na may pasa. Dahil sa diin ng mga hawak niya kanina.

"Bakit ganito? Mahirap ba akong mahalin? Gusto ko ng sumuko pero ayaw ko. Mahal kita yuri. Sobra" sabi ko at tuluyan na naging waterfalls ang mata ko. Hindi ako iyakin. Ayokong umiiyak lalo na kapag nasa harapan niya ako.

"Ooppss miss hahaha bakwit kha nagiisha?" sabi ng isang lasing sa harapan ko.

A/n:
Ano na mangyayari kay keziah?

Blacklicity📖