Sahipsiz

Bölüm 1

Hayatın benim için yapılan bir ceza olduğunu anlamaya başlayalı çok olmadı.Herkesin keşke onun yerinde olabilsem dediği bir hayatım var,ama kitabın kapağına göre içini yargılamamak gerekir her ne kadar süslü  bir kapağı varsa o kadar berbat hayatım.Böyle güzel bir ailem varken ben neden acı çekiyorum?Bunu bilmiyorum ve asla bilemiyeceğim ama nedensizce kendimi hapsedilmiş olan rapunzel gibi hissediyorum.Evet beni kaçıran cadı bir üvey annem yok ama benim rapunzelin sahip olduğu gibi bir sarayım da yok.Saçma şeylere üzülmek benim huyum bunun sebebi her daim benimle dalga geçen arkadaşım dediğim kişiler aracılığıyla meydana geldi.Ben herkezsin içinde ağlarken kimsenin beni umursaması başlattı bende ki insanlara karşı olan nefreti.Yine saçma bir neden ama benim duygusuz yapan da buydu.Ölmek en iyi kaçış planıydı benim için.Eğer ölürsem bu bencillik olmazmı arkamda bıraktığım insanlar için piçlik olmazmıydı peki ben yaşarken benim için ne yaptılar da ben şimdi onları düşünüyorum.Kendimi bu sözlerle avutuyorum  ama işe yaramıyor çünkü huzur bulmak için ölmek istemem öldükten sonrada huzur bulacağım anlamına gelmiyor.Herkez bilir intahar edenin ateşlerde yanacağını.Umrumda mı hiç olmazsa ordaki acı bir gün bitecek.Ve ben arkadaşlığın parayla satın alınabileceğinide öğrendim.Bana kötü davranmasın diye 5 tl verdiğim arkadaşımı asla unutmayacağım hiç olmazsa sözünde durup iyi davranmıştı bunu yapmayan da vardı.Hala korkuyorum bir gün bu sahip olduklarımda elimden gidecek diye neden beni umursamayan kişiler için korkuyorum ilştw bu benim aptallığım.Bir şey yerken ablam yiyemiyor ye yemediğim ama çok istediğim şeyler vardı ama eve gidince ablamın bensiz yediğini görünce aptal olmayı bırakmam gerektiğini anladım.Gerizekalıca düşünen bir beynim var 5. sınıftayken yediğim kekten sonra kalan parçaları diğer kek parçalarından ayrı kaldığını düşünerek üzülmesinler diye yere düşenleri bile yiyordum.O kadar şey var ki beni üzen ve bir o kadar da mutlu eden ama hayat bana bu kadar acımasızsa benimde maskemi çıkarma zamanım gelmiştir.