derin derin alınan nefeslerin hiçbir şey ifade etmediği o noktadayım.
hıçkıra hıçkıra ağlasın diye kanattığım ruhum sessiz, tepkisiz...
ben, benim varlığım, hislerim, ve etraftaki şeylerin tümü; hiçbir şey ifade etmiyor.
yaptığım hiçbir şey, denediğim hiçbir yol değil bu çıkmaza umut.
geberiyorum, vaveyla.
kanaya kanaya, damarlarım kuruya kuruya, yana yana, gidiyorum ben.
her an dolu dolu olan da akmak bilmeyen yaşlar kesiyor tenimi.
bu kesikler, hepsi birer leke zihnimde, çiçekler kondur, acıyorum, 'en çok da kendime', çok acıyorum, içeride.
vaveyla, ölüm nedir? ölüm buysa, bir çiçek sapla şakaklarıma.
gitmek istiyorum, insanların siyahlar giyip ağlaştığı araflara. n'olur, durdurma.
