~ÜST KOMŞUM JİMİN~

GİRİŞ: ASABİ ÇOCUK

Alarmımın sesiyle uyandım. Kendi evim, kendi kurallarım doğrultusunda geçinip gittiğime göre bugün okula gitmemeye karar verdim. Sonuçta bugün koreye gidecektim. Evde hiçbir şey bırakmadım. Uçağımın kalkmasına daha saatler varken ben yinede çıkıp gezmek istedim. Sonuçta buraları özleyecektim. Güzel ülkemi son görüşüm. 2 bavulumuda alıp evden çıktım ve şık bir cafeye gittim. Burası benim favorimdi. Bu yüzden herkes beni tanır. Yanıma hemen garson geldi. Yeni olmalıydı. Hemen siparişimi verip telefonuma göz gezdirdim. Kore'de bir arkadaşım var onun yanında kalacaktım. WhatsApp'tan mesaj yazacaktı ama uyuduğunu düşünüp yazmadım. Uykuya bayılır da kendileri. Aradan zaman geçti. Uçağa yetişip hemen koltuğuma yerleştim. Yanımda maskeli bir adam vardı. Şaşırdım çünkü Türkiye'de böyle birileri olmazdı. Sürekli gözüm istemsizce ona kayıyordu. Korkmadım değil. Kalkış yaptık ve bu saatten itibaren kore yolculuğum başlamıştı.

                                                   ****

Bir heyecanla Ha Eun'u arayıp uçaktan indiğimi söyledim. Bana arkamı dönmemi söyledi. Dönüp baktığımda karşımda Ha Eun'u gördüm. Arabadan inip bana doğru koşuyordu. Kollarımı açıp ona sarıldım. Bavulumu alıp arabaya koydu ve eve gitmek için yola koyulduk. Bizi Ha Eun'un 2 arkadaşı bırakacaktı. Çok uzun sürmeden kaynaşmıştık bile. Eve vardık ve ben hemen eşyalarımı yerleştirdim. Canım Ha Eun benim için oda ayırmıştı. Ha Eun'da aslında Türk'tü. Babası koreli olduğu için buraya geldi çünkü annesi ile ayrılmışlardı. O günü çok iyi hatırlıyorum. Ha Eun çocukluk arkadaşımdı. Annesi ile kavga ederken biz gizli bir yere saklanmış kulaklarımızı kapatmıştık. Her neyse. Derin mevzulara inmeyelim. Sonuçta burdayım ve hayat devam ediyordu.

— Y/N acıkmışsındır uzun yoldan geldin. Bak hem senin için yemek yaptım.

— Ah beni nasılda tanıyorsun Ha Eun kkkk.

— Bir zahmet tanıyım Y/N. Hem sen de geldin. Senin için parti hazırladım Y/N.

— Ha Eun şaka yapıyo olmalısın. Cidden parti mi düzenledin ?

— Evet, Y/N. Ama daha davetiyeleri dağıtmadım. Sen şunların yarısını al bende diğer apartmana gideceğim. Merak etme bu apartmandakileri sana verdim. Numaraları yazıyor.

— Ha Eun ?

— Evet, Y/N.

— Ya ben seni çok sevdiğimi söylemiş miydim ?

— Bilmem. Kkkk.

— Söylediysem tekrar söylüyorum çünkü. Kkk. Neyse ben çıkıp dağıtıyorum davetiyeleri.

— Tamam.

Hemen evden çıkıp tüm davetiyeleri dağıttım. Bir tek en üst kattaki kaldı. Merdivenleri çıkıp hemen zile bastım. Kapıyı açan maskeliydi. Uçaktaki çocukla aynıydı.

— Yine mi sen ?

— Eheheh şey evet, yine ben. Alt komşunuzum. Yeni taşındım arkadaşımın yanına.

— Allah sabır versin ne diyim. Neyse ne vardı ?

Arkalarında 6 kişi daha vardı. Woah! Cidden 7 kişi mi kalıyordu o evde ?

— Eee şey biz işte yani benim canım arkadaşım Ha Eun ben geldim diye parti düzenlemiş. Davetiye getirdim. Sizde davetlisiniz.

— Teşekkürler ama gelmiyor...

— Aaa ne demek canım. Şunun şurasında alt komşumuzsunuz. Tabii ki geleceğiz.

— Ah peki iyi günler.

— Aynen, evet.

— Sen hep kaba mısın böyle ? Hayır yani sadece arkadaş olmaya çalışıyorum.