Naririnig ko ang tunog ang mga kotse ng pulis, ang mga tunog ng mga tao sa paligid, ang tunog ng mga taong nahingin ng tulong mula sa nag-aapoy na building, humihingi sila ng tulong.
"Pathetic", binulong ko sa sarili ko. Useless ang mga taong tulad nila, wala silang kwenta, umaasa sila sa mga taong may maling paniniwala sa tinatawag na "justice". Mga taong nagpapanggap na tagaligtas ng mundo at mga taong sinungaling na nagsasabing magpapanatili ng kapayapaan, ang mga taong nagsasabing tagaligtas ng mundo, bullshit I say. Paano nila masasabi lahat ng iyon kung ni ako, isang 16 years old na bata hindi nila maligtas-ligtas? Lahat sila, mga bobo, lahat ng nagsasabing magpapanatili ng kapayapaan, mga bobo sila. They're all shitheads for believing that there will ever be a day that peace will remain forever, a day where peace would come.
Kahit saan ako magpunta lagi nalang may dugong nagkalat, parte na ito ng buhay ng bawat tao. Isa itong vital part ko, isa rin itong vital part ng buhay ng iba. Kahit kailan hinding-hindi ito mawawala sa buhay natin. Nakaukit na ito sa history ng mankind at hinding-hindi ito mawawala.
God has abandoned me, simula pa noong kinuha niya mula sa akin ang tanging taong mahalaga sa akin, ang kapatid kong si Ashley.
I haven't been myself since then......
*"Kuya Dylan!!! Kuya Dylan!!! Doon tayo sa ride na yun sumakay next!!!"*
I came back to my senses nang bigla kong napansin ang isang lalaking nagpapanic nang makita niya ako. Nanginginig siya sa takot at dali-daling kinuha ang phone niya habang nanginging.
"Looks like I've been too careles enough to allow someone to get out the building......I guess I have no choice now do I? I just have to do things manually ^_^ "
Tumayo ako sa kinauupuaan ko without looking at him, inilusot ko ang left hand ko sa left pocket upang makuha ang pocket knife ko.Ilang inches na lang at mailalabas ko na ang pocket knife nang bigla niyang mapansin ang movement ng kamay ko at nagdali-daling tumakbo palabas ng kwarto pero agad ko siyang sinunggaban, hinampas gamit ng gilid ng pocket knife, at kinaladkad siya mula sa paa niya pabalik sa kwarto.Iitinali ko ng mahigpit ang mga kamay niya at mga paa niya sa isang bangkuan para ma-restrain ang galaw niya.
"U-ughh...n-nasaan ako?", sabi niya habang unti-unting minumulat ang mga mata niya.
Tiningnan niya ang paligid niya at ng makita niya ako ay biglang naghuhumiyaw.
"TULONG!!TULONG!!!"
"Wala nang magagawa ang mga sigaw mo. Masyado silang naka-focus sa nasusunog na building para mapansin ka. As of now wala na ring tao sa lugar na ito."
"A-anong gagawin mo s-sakin...b-baliw!!"
"Relax lang po kayo, hindi ako baliw"
"M-m-manahimik ka!!!Kasinungalingan 'yan!!!"
"Oh come on, sa lahat ng mga tao sa mundo ikaw ang may pinaka-may-alam tungkol sa mga bagay-bagay tungkol sakin. At alam niyo namang hindi ako nagsisinungaling sa mga malalapit sa puso ko."
"S-sabi ko sa'yong manahimik ka!! Pakawalan mo ako---"
"Bawal po yan, that would be disobeying the elders, the orders, and more importantly your orders.."
"Wala akong pake doon basta-- t-teka ano 'yang h-hawak mo??B-bitawan mo y-yan p-psycopath!!", sigaw niya sakin habang nakita ang hawak-hawak kong baril.
"Awwwww", tumawa akong mahina at binigyan ko siya nang look na parang naawa, nginitian ko siya,"Easy lang 'yan, ito ay isang Blackhawk revolver, isang revolver na nagtataglay ng isang 44 Magnum cartridge, which is also, a trivia, rumoured to be the most powerful in the world and it also happens to be my father's last legacy to me..", I paused for a moment to flash him a villainous smile,"Bet you didn't know that didn't you?Sige, I'll give you something na alam mo para naman di ka masyadong ma-op sa topic, at para na din malaman mo kung bakit ko ito ginagawa.."
I saw the look of disgust in his face as I smerked at him. Huminga muna ako ng malalim bago mag salita.
"Simple lang naman....I'm just following your teachings, ne, tito?"
"There is no peace in this world, there is only violence, all I need is to survive and live life freely and happily, only then will I find real peace."
"I am truly grateful to you for raising me and teaching the way, because of you I won't be able to to have this knowledge, because of you I know a way how to find momentary peace. All I need is to survive and live freely.."
Lumapit ako sakanya.
"Pero tito....hindi ako magiging free kapag nahuli ako ng pulis..hahahaha...kapag pinakawalan kita baka may masabi ka sa pulis eh ^_^ "
Ilang metro nalang ang layo ko sakanya.
"Hindi kita mapagkakatiwalaan eh ^_^"
A few meters away..tumigil ako....
"Isa lang ang option kung ganun tito, kailangan mong mamatay."
Isinuksok ko ang baril sa bibig niya.......
Dugo.........sobrang daming dugo sa paligid ko.........pero okay lang ito.......kahit mamatay na silang lahat.........basta.....mabuhay ako...buhay ko lang ang importante.
"Tama....buhay ko lang ang mahalaga..."
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Feel free to comment nang kung ano-ano, kung medyo nakulangan kayo I assure you, marami pang dadating na chapters. Ta-try ko na gawing maganda ang storyang to kahit papaano.
Sisikapin ko ding basahin kung sakaling may comment hahahahahaXD.
