Merhaba Sevgili Günlük,
Ne zamandır yazmıyorum.Neden bilmiyorum ama kendimi biraz garip hissetmeye başladım.Aynaya baktığımda kendimi göremiyorum.Yani eski Emily'i !Aynaya bakınca aklıma garip garip şeyler gelmeye başlıyor neler oluyo ah bi bilsem ! Vee istediğim çörek dükkanını açtık ! Çok mutluyum...
Babamın beni aramasıyla erkenden uyandım.Paris'te hayatımdan mutlu olup olmadığımı sordu,ve bana küçükken hep buraya gelmek istediğimi söylediğimi anlattı.Annem odaya girince yüzüne kapatmak zorunda kalmıştım.
Annem:''Erken uyandıysan odanı topla,hazırlan,çörek dükkanına çık ordan okula geç haydii oyalanma !''
Gönülsüz olarak kalkıp 10 dakikada hazırlandım.Bu sefer dünyaca meşhur olan Şanzelize caddesinden yürümeye başladım.O kadar güzel ki daha sabah olmadığı için o ışıkların parlaması beni çok neşelendirdi.İçimi bi his kapladı.Ve zıplayarak caddede koşmaya başladım vee paat.
Ben:''Ah pardon...''
Nick:''Emily ne işin var burada bu saatte ?''
Ben:''Günaydınn ! Çörek dükkanına gidiyorum gelmek istermisin ?'' Ne !? Nick'i hiç tanımadığım birini ve sevdiğim çocuğu kafeye davet etmiştim bunu ben mi yapmıştım ?!
Nick:"Ah tabi gelmek isterim.Ama bugün olmasın.Annemle babamın bir sineması var onların yanına gidip filmleri düzene koymam gerek. Belki sonraa...''
Ben:''Ah tabi belki bende bi gün sinemaya gelirim ne dersin ?'' Bunları ben mi diyordum ?!
Nick:"Tabii. Çok sevinirim görüşürüz..!"
Ben:"Görüşürüz." sadece bunu diyebildim ne yapmıştım ben ?? Ama sonra şanzelize caddesinin huzuru tekrar kapladı ruhumu ve koşarak dükkana gitmeye devam ettim.
Dükkanın kapısını açtım.Burası bana burada en çok huzur veren yer olmuştu açıldığından beri ! Berangaria (yardımcımız) sıcacık çöreklerin hamurunu hazırlamıştı banada fırına koymak kaldı !
Berangaria:"Hoş geldin emily !Ben yaparım sen otur şöyle"
Ben:''Yok annem erken kalktım diye beni buraya yolladı biraz iş yapmalıyım sanırım."
Berangaria:"Peki bonjour.Kolay gelsin"
Ben:"Teşekkürler"
İşimi bitirdikten sonra okula gittim.Sınıfıma geçtim ve ne gördüm ki ! ...
