Ako si Nina, Nina Sandoval. Isang babae na stalker since Grade 6. Siguro inisip niyo na ang landi landi ko ng Grade 6 ako noh? Pero hindi. Hindi ako malandi. Opposite ako ng malandi nun Grade 6 ako. Noon, isa akong matalinong estudyante, pero pagkarating ng September ng school year na yun, lahat ng bago. Hindi ko na masyado nakita si Mama at Papa dahil napaka busy nila sa work. I understand that naman dahil doktor at abogado sila. Nagbago din lahat dahil pumasok sa buhay ko si Soar, ang aking first love. Wow ang landi first love habang nasa Grade 6?! Hindi. Hindi ko siya boyfriend. Hanggang stalker lang ako. Hindi ko rin siya pwedeng maging boyfriend. That time, Grade 8 na siya, so hindi ko siya nakikita palagi.Pero gumagawa naman ako ng paraan para makita siya. Naglast yung crush ko sa kanya hanggang naging Grade 10 siya. Yung nagging Grade 10 siya, grabe. Iyak ako ng iyak. Kala ko hindi ko na siya makikita ever again dahil magiging college na siya. Pero since stalker ako, nalaman ko na pupunta siya sa University of Asia and the Pacific. Ang UAAP ang school na tinuturan ng chemistry ng Auntie ko, kaya parang automatic scholar na ako doon! Yung naging Grade 9 ako, nakapasa ako ng isang test para makapag skip ng Grade 10 at pumasok na ng college kaagad-agad. Yung test na yun ang reason kung bakit magkabatch kami ni Soar. Swerte ko no? Pero for all of that years, never ever niya ako na kausap. Kahit “excuse me” lang or “GET THE FUCK OUT OF MY WAY!”, wala. Hirap din maging stalker noh? Parang yung iniistalk mo ang moon, tapos ikaw star ka lang noh?
“Nina, gising na, si manong Arvin nghihintay na sa labas!” Sabi ni Yaya Mercina, yaya naming eversince kakalabas ko lang daw ng tiyan ng mama ko. Oo, ganun siya katagal ngtiis sa akin. Sabi na nga ni Mama na pwede na siya mag retire, ewan ko ba kung bakit gusting gusto niya pa sa amin.
Bumangon ako sa aking kama. Ishh, another school day nanaman, nakakasawa na. Dumiretsyo ako sa banyo at naligo. For sure alam niyo na paano paligo, kaya I won’t write that in detail anymore. Pagkalabas ko ng banyo, ng bihis ako sa aking uniform. Kainis nga eh, college na nga may uniform parin! Bumaba ako ng bahay at hindi pinansin ang hot dog na pinaghirapan ni Yaya lutuin. Ang sama ko noh? Full effort linagay para makaluto ng hotdog tapos hindi ko rin lang papansinin? Ganun din ako kay Soar. Halos mamatay pa ako para sa kanya, hindi niya parin ako papansinin.
Sumakay na ako ng sasakyan at linagay ang aking headphones na mukhang pinulot sa basurahan. Ang luma luma na kasi ng headphones na ito, ayoko parin itapon. Ito kasi yung na iwan ni Soar sa park yung Grade 8 ako. Bakit, kung nahanap mo headphones ni Daniel Padilla gagawin mong treasure yun diba? Pinaplay ko ang aking favorite song, ang Teenage Dirtbag ng Wheatus. Hindi lang maganda yung tune ng kanta, pero napaka meaningfull ng lyrics. Meaningfull in a way na nakakarelate ako.
Soundtrip ako ng soundtrip hanggang narealize ko na naka park na kami sa tapat ng school for 15 minutes! Shet! Late na ako. Tumakbo ako papunta sa Gymnasium, layon kasi ang announcement kung sino pinili ng mga teacher na maging Student Body Council Member. Of course, ayoko mapili dahil pain in the butt daw yan. Lahat, as in Lahat, nakaasa sayo.
Buwisit naman yan! Ang raming human beings sa paligid ko! Makapag siksik nga sa kanila. Pilit ako sumiksik sa kanila hanggang may nabanga akong gwapong lalake at natapunan ko siya ng frozen yogurt. Oops.
“What the hell man?! I didn’t sign up for this mess!” Sigaw niya. Wow, ang puti niya. Englishero pa. Sungit nga lang.
“Sorry po, sorry po talaga. I didn’t mean that, I was just in a rush because of this stupid human traffic jam” I explain. Sana nga, hindi siya magalit. Alam mo naman ang mga lalake layon, mga MMF. Mga Mayabang, Masungit, at Feelingero.
“Human traffic? Whoah, nakabanga ka na nga gumagawa ka pa ng words! What a bitch!” Sigaw niya, Whoah, wrong thought. MMF pala siya. Screw him, kay Soar nalang ako.
“Sorry, sorry po talaga. Here, have my lunch card, may credit pa ako diyan, gamitin mo ulit pang bili ng frozen yogurt.” Binigay ko sa kanya ang aking lunch card na may 70 pesos pa na credit. I don’t care kung gamitin niya lahat ng credit na nasa card. Lagi naman ako ngbabaon eh. Kakadiri kasi ang pagkain sa canteen.
“So ano sasabihin ko kung tinanong kung bakit Nina pangngalan ko? Sasabihin ko GF kita at pinahiram mo tong lunch card ko? Feelingera ka din Miss ah.” Bigla siyang tumingin sa lunch card na may nakalagay na pangngalan ko. “Miss Nina Sandoval!”
“Bahala ka na! Basta ako pupunta na sa buwisit na Gynasium! Mister, errm, Mister..” Tumingin ako sa kanyang ID nanakasabit sa kanyang leeg. “Mister Paolo Robbert Del Rosario!” sigaw ko. That moment lahat na ng tao sa hall nakatingin sa amin. Grabe. Nakakahiya. Tumakbo ako sa CR.
“Buwisit! Nakahiya! Nakakahiya!” Sabi ko sa sarili ko. Ishh, hahanapin ko yang Paolo na yan. Hindi pa kami tapos. Tumakbo ako papapunta sa Gymnasuim. Yes, just in time.
“And I would like to congratulate, Miss Nina Sandoval for Assistant Secratary. She and our Student Body Secretary, will be in charge of recording all school activities.” Sabi ng Principal namin, si Mr. Van Deval
Wow, people are actually clapping for me. Pero ang question ko lang, sino i-aassist ko?
“And Paolo Del Rosario will be our Student Body Council Secretary, Miss Nina will be assisting him in recording all activities. They will be our Recording Team!”
What. Ano?! Si Maputing Buwisit? Siya? What? WHAT?!
The audience clapped for him. Ang palakpak ng audience para sa kanya mas malakas ng palakpak para sa akin. Of course, may fans yun. Maputi, gwapo, at mayaman pa. Pero ako, never ever ako magiging fan para sa kanya, team Soar ako for life!
May biglang kumabit sa akin. Tumingin ako sa likod ko. Holy crap. Is this for real? Si Maputing Buwisit. OMFG Muputing Buwisit nalang nickname ni Paolo, or MP.
“Oi! Yogurt Bitch! Lunch tayo ah!” Sabi niya. Ako? Yogurt Bitch? Ah, so were even. Ako si YB iko si MB? Kapal ng mukha mo MB ah.
“Akin na kamay moh” Sabi niya, at hinugot niya kamay ko sa bulsa ng uniform ko. Bastos.
“No, don’t you get phisycal boundaries?” I ask. Lahat ng tao nakafocus kay Principal Deval, kaya kahit sampalin ko siya layon, lahat sila walang pake.
“Ano? Don’t you want to help me or not? Pwede ka kaya mag object sa position mo na pagiging Assistant Seccretary ah!” Sabi niya. Binigay ko agad kamay ko sa kanya and humugot siya ng ballpen sa bulsa niya. May sinulat siya, sinulat niya number niya. Bastos naman tong MB! Pwede naman siya humingi ng papel ah! Kahit 5-Subject notebook pa ilagay ko sakanya.
“Ok pupils, you are dismissed.” Sabi ni Principal Deval. Biglang sumikip ang gym. Lahat ng tao palabas, kaya na pilitan ako lumabas ng gymnasuim habang hindi pa tapos conversation namin ni Paolo. Hmmph, he’s not worth it anyway. Ayoko nga makipag lunch sa kanya! Ew! Over my dead body!
