Casanova's Academy [ON-HOLD]

CASANOVA'S 15 💔

(Here we go chap 15!)

Lory

Lumipas ang ilang linggo, and yes, kami na nga ni suho. Ramdam ko na mahal ko sya, kaya kahit palihim palang ay nagtitiis ako.

Patuloy parin si jake sa pagdikit saakin, kahit medyo dumidistansya na ako, dahil ayokong magselos si suho. Ang unfair ko, alam ko yun, pero mahal ko si suho. At ayokong mawala sya sakin. Kaming dalawa lang ang nakaalam ng relasyon namin. Walang ibang nakakaalam nito.

Ngayon nga pala ang pagbisita ko sa papa ni jake. Nagsuot lang ako ng simpleng black dress. At nag make up. Dapat presintable paring tingnan.

Nakasalubong ko si chan at ella sa living room. Nanunuod sila ng movie. Ngumiti naman si ella ng makita ako. Hm.
"Ganda mo" sabi nya, ngumiti lang ako at saka naglakad palabas.

My phone beep, nagtext si suho.

Fr : Su - Don't get too clingy okay? Ilayo mo lips mo!

Natawa naman ako sakanya. He's very possesive pagdating saakin. He always surprise and make me kilig, kahit maliliit lang na bagay. He's a boyfriend material.

To: Su - Yes, i know. I love you.

Reply ko and then he said i love you too. Nang beep na ang car ni jake, then i go into it. Naka black polo lang sya, he smiled when he opened the door.

"Beautiful" sabi nya. I smiled back. Then he drove fast papunta sa bahay nila. I was bit nervous and naawa ako ng makita ang dad nya na nakaratay sa kama. I mean, pinili ng dad nya na sa bahay nalang kesa sa hospital.

"He's getting weaker everyday, lory" sabi nya. I almost cried nung makita ko si chin na umiiyak. Sa pagkakaalam ko hindi nila hinahayaang makita ni chin ang daddy nya, but now heto si chin at umiiyak.

Hindi ko mapigilang umiyak. Dahil nararamdaman ko yung sakit ni chin. Pati sila pim at hera ay nasa tabi rin ng dad nila.

"Jake, i know you can get through this, kaya mo to, diba?" I said. I was stunned when a tear felled from his eyes. I hate to see him crying. Niyakap ko sya kaagad. Hindi ko kayang makita syang umiiyak.

"Lory, ayoko pa. Ayoko munang mawala si dad. Hindi ko pa kaya" sabi nya atsaka umiyak ng umiyak. I don't know but i pity him so much.
Wala akong magawa kundi i comfort lang sya sa yakap ko. Pakiramdam ko ang hina nya ngayon at kailangan nya ako lumakas sya. Jake was strong, everybody knows it. Pero sa sitwasyon kasi na ito, alam kong manghihina sya.

Nakita ko naman sila pim at hera na pinapatahan si chin. Sobrang iyak na kasi ang nagagawa ni chin. Sa batang katulad nya, hindi nya pa kaya itong maranasan.

"Jake, kailangan ka nila, please be strong" pero tanging hikbi lang naisukli nya. Nagulat nalang ako ng walang marinig na hikbi, bakit? Tinapik ko ang pisngi ni jake, nahimatay sya!
Agad ko syang pinilit itinayo pero hindi ko sya kaya. Halos matumba na ako hindi lang dahil sa bigat, kundi dahil ang mga luha nya ay nakapalibot na sa mukha nya.

Nakita naman ako ni pim kaya tinulungan nya akong buhatin si jake sa kwarto nya. Sobrang ganda ng kwarto ni jake, black and gray ang kulay nito. Naihiga na ni pim si jake.

"Ate, pasensya na. Malaki kasi yung problema ngayon ni kuya." Sabi nya. Tumango naman ako atsaka ngumiti.
"Alam ko pim, naiintindihan ko" sagot ko. Ngumiti lang sya at hinawakan ang frame nilang pamilya.

"Bata palang kami, bukas na ang isipan namin tungkol sa business, swerte nga raw kung tutuusin dahil may dalawang lalaki sa pamilya. Pero si kuya lang ang tri-nain ng maaga ni dad, dahil gusto ni dad na maenjoy namin ni hera ang pagkakaroon ng normal na buhay. Pero si kuya naman ang nawalan nun." Pagkwekwento nya.