After He Left [ON-GOING]

➿Chapter Eighteen➿

Chapter Eighteen

Cassandra's POV

"What?!" Galit na tanong ni Dad at nag umpisa na akong umiyak.

"Yes dad I'm 4 weeks pregnant." Nakayuko kong sagot at tumutulo na ang mga luha ko at Sipon.

"Hon wala na tayong magagawa  di na natin maibabalik ang dati  all we need to do is to accept the baby to accept our Grand Child." Naiiyak na sabi ni Mom.

"Ughrrrr!!!" Sigaw ni Dad sa subrang galit at ginulo ang buhok niya.

"Is it Zenchary the father of your child?" Tanong ni Dad.

Tumango ako while naka yuko.

"I'm sorry dad." Sabi ko na humahangos.

Tinaas ni dad ang panga ko para makaharap ko siya.

"Cass anak alam mo namang iniwan ka na niya diba?" Tumango ako sa kaniya.

"Tayong tatlo ang mag papalaki sa bata at hindi ako papayag na magiging ama ang Zen na yan sa magiging apo ko tinakbuhan ka niya kaya he don't deserve to be a father of my grandchild." Nangingilid na sabi ni Dad.

Niyakap nila akong dalawa at umiiyak ako puno ng galit at puot ang puso ko.

After my debut nabalitaan kong umalis na si Zen.

-Flashback-

"What?!" Tanong ko kay Angelic.

"Yes Cass he left you his on the airport now hindi niya ba sinabi sayong pupunta na siya sa America?" Tanong ni Angelic sakin.

Nanlulumo ako I mean nawawalan na ng lakas ang tuhod ko sa sinabi sakin ni Angelic bakit di niya sinabi sakin? Bakit di siya nag paalam.

"Cass I know his flight is 10:00 am sharp and the time now is 9:30 you have 20 munites to arrive there lets go." Sabi sakin ni Angelic.

Nagmadali na ako upang makaabot sa airport di na ako nag bihis naka Shorts and T-shirt lang ako and tsinelas sumakay na kami sa kotse ni Angelic upang mapadali ang pag punta namin sa Airport.

Almost 15 munites din ang biyahe papuntang airport galing samin kaya para ng lilipad tong sinasakyan namin sa lakas ng pagmamaneho ni Angelic.

"Gel, pweding pakibilis? Baka di na natin siya maabotan." Kinakabahan kong sabi sa kaniya.

"Chill lang Cass okey? Baka ano pang mangyari sayo eh." Aniya.

Di na lamang ako kumibo. After 17 munites narating na namin ang Airport nag madali na akong pumasok sa Airport hinahabol ko pa ang aking hininga sumunod naman si Angelic sakin.

Asan ka na ba babe!
Bulong ko sa sarili.

Nilibot ko ang aking Paningin but I can't see him.

"ATTENTION FOR ALL FLIGHTS GOIN TO UNITED STATE OF AMERICA SHALL PROCEED TO THE AIRPLAIN PLEASE."

"ATTENTION FOR ALL FLIGHTS GOIN TO UNITED STATES OF AMERICA SHALL PROCEED TO THE AIRPLAIN PLEASE."

Sabi ng Staff person ng Airport.
Nakita ko sa bandang kanan ang mga taong papunta na ng Eroplano.

Nakita ko ang isang pamilyar na tao Second to the last hindi ako pweding mag kamali siya yon si Zen yon! Kaya agad akong tumakbo papunta roon nasa may pinto na siya papuntang labasan.

"ZENCHARY.. ZENCHARY ALBERT!" sigaw ko ngunit di niya ako naririnig paakyat na siya ng Eroplano tawag ako ng tawag sa kaniya ngunit hindi siya lumilingon hanggang sa naka sakay na siya sa Eroplano.

Hindi ko napigilan ang luha ko bigla na lamang itong bumagsak.

"Bakit? Bakit Zen? Bakit mo ko iniwan? Bakit di ka man lang nag paalam? Bakit di mo sinabi sakin? Bakit? Bakit!!??" Humahagolgol kong tugon sa hangin..

"Shhh.. tahan na Cass wag ka ng umiyak." Aniya na hinahagod ang likod ko.

Bakit niya kasi ako iniwan? Bakit hindi siya nag paalam? Break na ba kami? Kami pa ba? Nagagalit ako sa kaniya!! T___T

-End of Flashback-

'He left me with pain.
He left me with wound.
He left me with no reason.

He left me without saying Goodbye.
He left me without saying sorry.
He left me without saying thank you for everything.

But The Pain makes me Strong.
The pain makes my Heart hated you.
The pain makes me Insensitive.'

--------------------------------------------------
--------------------------------------------------

Votes and Comments are so much appreciated!😘🙈💕