Pagka-uwi namin sa bahay, I directly went sa room ko. And ofcourse naligo and nag-bihis. Pagkalabas ko ay bumungad agad saakin si dad.
"I'm really proud of you Zach. Really"
"Thank you dad, for appreciating me. And finally I grasped your heed"
*He hugged me, like he never had*
Dahil sa sobrang saya ko ay napaluha ako. Dahil kahit isang beses lang ay nangyare saakin to. I never knew this would be a vindication for me to cry like a baby.
"Son, I'm proud of you" *smiles* napaka heart warming ng mga sinasabi ni dad and mom at nakakabigla.
"I'm glad that you both appreciated it"
*smiles, sabay tapik saaking baga*
"O sia, Zach matulog kana muna para makapahinga. I know this past few weeks was really tough for you. Kaya for now you need to rest"
"Ok po."
This day would be really cherished. Dahil sa mga sinasabi nila dad and mom and ofcourse sa mga pinapakita nilang mga nakapanibagong kilos.
After our healthy talk, ay dumiretso agad ako sa kwarto para mag-pahinga.
Pagka-higang pagka-higa ko ay
"Zach, dito ka lang ok."
"Yes, mom."
Nung magtatakip na ako ng kumot ay
"Zach! Wala congrats lang! SB tayo bukas treat mo"
"Ok. ok."
"Tsaka dito ka lang ah"
"Opo"
Nakakapag-taka lang na si dad, mom at kuya ay halos ayaw na akong papabasin ng kwartong ito, na para bang may masamang mangyayare? O kaya ay may pag-uusapan sila?
Makatulog na nga..
Nung matutulog na ako, pagka-galaw ko ay na ramdaman ko ang mga medals sa aking likod at pagkatingin ko saaking lamesa ay andun pala ang mga honors, badges, thropy na natanggap ko.
"Maibigay nga kanila mom and dad"
Kaso ayaw nila akong paalisin sa kwartong ito. Teka ano bang meron?
Mamaya ko nalang ba ibibigay?
O ngayon?
O sia, ngayon na nga lang. Sinuot ko ang tsinelas ko ayt hinakot ang mga awards ko para ilagay sa paper bag at ibigay kay dad para mailagay niya sa kanyang office.
Habang patungo na ako sa office dad ay narinig kong nag-sisigawan sila at may pilit ring ipaninaglalaban si kuya, at narinig ko nakang na
"So ano Emil pilit mo pa rin bang tutustusan yang anak niyo ng labandera natin dati?!?!"
"Mom! Wag mo naman po pag-babaan ng tingin si Zach!"
"Oh ano sige Keith, sabihin mo saakin dapat ko ba siyang pagtaasan ng tingin?!? Disgrasya lang siyaRapahael Keith! Disgrasya lang!"
"Mom! Porket hindi mo kadugo si Zach ay ganyan kana mag-salita at makapag-husga sakanya"
"O sige Keith sabihin mo gusto mo bang isamba ko yung anak ng labanderang yun?!?!"
"Labandera?"
"Z-zach? Diba ang sabi ko mag-pahinga ka?"
"For what dad?!?! For me to rest and gain more energy? O ayaw mo lang talaga tong iparinig saakin"
"Zach! Alam mo magkasing tigas lang kayo ng ulo ng nanay mo yung lab-"
"Labandera, alam mo mom swerte ka nga po na sayo ko naibuhos lahat ng pagmamahal ko na dapat sa labandera ko ibinigay!"
"Zach kumal-"
"Isa kapa kuya eh, sana sinabi mo man lang"
"Masasaktan ka Zach"
"Masasaktan?!?! Kuya mas masakit naman na ginawa ko ang lahat mapansin lang nila mom and dad, pero I just wasted my time! Nag-mukha akong tanga sa pag-aaral ng mabuti para lang mapansin tapos malalaman ko na ganito pala?"
"Zach! Tama na"
"Tama na? Dad tama na? Dad anak mo pa rin ako kahit papano pero bakit ganito ka makitungo saakin, bakit ibang iba kasi ba kasama mo si mom na nanay ni kuya kaya ganito?"
"Bumalik k-"
"Dad! Bumalik?!?! Dad naman ipaintindi mo muna saakin bat ganon ka makitungo saakin! Parte pa rin naman ako ng pamilyang to! Bakit dad dahil b-"
"DAHIL DISGRASYA KALANG ZACH DISGRASYA KALANG! AND YOU WERE UNEXPECTED! KASI HINDI KA NAMAN DAPAT NAISILANG AT NABUHAY SA MUNDONG ITO! PAGKAKAMALI KALANG! PILIT NAMING ITINATAGO ITO DAHIL MAPAPAHIYA ANG PAMILYA NATIN!"
"Ahh Disgrasya, pagkakamali. Oo nga pala high profile kayo"
Hindi ko na kinaya ang bigat saaking dib-dib at ang nagawa ko nalang ay umalis at gustong pumunta sa napakalayong lugar.
At makasama ang tunay kong nanay at ibuhos ang pagmamahal na matangal niya nang dapat natanggap.
Raphael Keith Evans (POV)
"Dad! Wala yung sasakyan ni Zach!"
"Oh ano ngayon?" Sabi ng nanay nila
"Mom! Pwede ba napaka pusong bato mo pagdating kay Zach! Mom kahit konting guilt? Wala?!?!"
"Bat naman ako magigi-"
"Cecilia tama na!,Hayaan mo siya Keith"
"Dad! Hayaan?!?!"
"Yan ang problema sayo Raphael Keith! Kinukonsinti mo yang kapatid mo kaya nag-kakaganyan"
"Dad! Kasi kailangan kong gawin yun, kasi kahit kelan hindi man lang kayo nag-pakita ng totoong pag-mamahal kay Zach!"
Sa sobrang galit ko ay napag-salitaan ko sina mom and dad. Totoo naman eh yung mga pinakita nila kani ay halos kaplastikan lang! At siyempre hindi ko naman masisi si Zach kasi ngayon niya lang naman naramdaman kung pano siya i-congratulate and i-praise nila mon and dad sa hardworks niya.
Matawagan nga si Zach
"Zach! Sumagot ka!!!"
"Kuya please wag ka tumawag!"
"Anak oh kumain ka muna" ani ng isang matandang lalaki sa tabi ni Zach parang kaboses niya si-
"Salamat mo kuya Domeng"
Bigla akong binabaan ng telepono ni Zach na halos ngayon niya lang naman ginawa.
Panatag na ang loob ko na kasama niya si Kuya Domeng ang driver namin dati na halos trinato niya nang parang anak si Zach.
BINABASA MO ANG
Romeo & Juliets
Roman d'amourA girl can change a bad boy's heart. Yet when the cause is temporary, the effect will also be temporary. Ang bad boy na naging good boy ay naging masama ulit dahil sa pag-alis ng taong nakapagpabago sakanya. Pero may bagong darating. Will she be abl...
