A Writer's Love BLOG (HIATUS)

Chapter 1

Candie’s POV

            “Candy, pinapatawag ka ni Maam Rose, kunin mo raw ang Laboratory notebook nyo sa office. I che-check kasi niya”

“hoy candy.. nakkikinig ka ba????”

“Aray naman. Ba’t mo ako binatukan Lavender???? Ano bang problema mo..???”

“kasi naman po.. bakit ba kasi lutang na naman yang isip mo.. sabi ko pinatawag ka ni Maam rose kunin mo raw yong Lab notebook nyo sa office niya..”

“eh kailangan talagang batukan ako..pwedi naman sigurong ….”

At tinakpan niya ang bibig ko..

“nako, naman candy. Wag ka namang mag-rason… aabot na naman tayo ng isang oras sa pagdidiskurso nyan ..sige punta ka na don.. mainitin pa naman ang ulo ni maam.. sige na lakad na..”

At tinulak na ako ng tuluyan ni lavender. Ito talagang taong to di ba nya alam yong salitang hinay-hinay.. my gosh madadapa na naman ako  nito ng wala sa Oras..

Hay bago sa lahat ako pala si Candies Shane Bryne..17 years old .. a 2nd year College student taking up BS Public Health in Lynford International School of Sciences.at yong nambatok sa akin kanina siya ang close friend ko dito sa campus. Si Lavender Grace Chen, isang half chinese, also as the same age as me. Pero she’s taking up BS Chem. though we have different courses, may mga subjects na pareho kami ng schedule.. Transferee kasi siya before and dito niya tinuloy ang 2nd semester ng 1st year life niya sa school na to. Truly, my second year life would always be boring if wala siya. Its because during my first year in college wala akong nagging kaibigan. Isang loner ika nga nila, you would always see me having an earphones, reading book or if not typing something in my netbook. Hey Im not a nerd Im just happy having those things as my friend.Yan lang ang ritual ko everyday, school, bahay .. don’t judge me as an anti-social  person. Its just that I just don’t like mingling with them. Having those stupid tsismis na ang laman lang naman ay mga walang kahulugang impormasyon sa buhay.Just try reading books and you’ll earn lots of fruitful knowledge, trust me. Ang iba pa nyan nakikipagkaibigan lang for whatever reason. Ika nga  leech, kung sino yong makakatulong sa incapabilities nila, doon sila didikit , para sabay silang aangat.. Well an exception of that is Lavender, kahit anong di pansin na gawa ko sa kanya before, still she always insist of being her as my friend. Nagmumukha na nga siyang tanga sa kakasunod sa akin., but that wont stop her from pursuing her goal. Though nagkakatsismis na nga noon na ang sama-sama ko raw , ano raw ang nasa akin bakit daw pursigidong makikipagkaibigan si Lavender eh ang layo ng ganda niya sa akin.. yes, Im not that pretty. Ako yong tipo ng ganda na di mo mapapansin. Di ako sexy, I’m a chubby girl.yong height ko 5’2 lang, di ako sikat,well I don’t mind the last statement. but whatever my physical characteristics is di yon tiningnan ni Lavender, sabi nga niya the inside always counts. Dyan ako believe sa kaibigan ko di niya ako iiwan. Whatever might happen she will always be at my side.

Natigil lang ang pagmumuni ko nang..

“hoy miss.. bakit mo ba ako binangga??? Ang luwag-luwag ng daan. Di mo  ba ako kilala???”

Inayos ko ang glasses ko at tiningnan siya ng maigi..well, not bad .. Gwapo siya pero ang ugali mas masahol pa sa aso..

“oh.. don’t look at me like that miss. I know gwapo ako.. pero its not a valid reason para banggain  mo ako..”

“wow.. ang hangin.. Gwapo???? saang banda???”

Nakita ko ang biglang paglaki ng mata niya..oh my!!! Me and my Big mouth.. syete.. did I just say it aloud. ???? napalingon ako sa paligid ko.. patay everybody is looking at me with piercing eyes. Kung nakakamamatay lang ang tingin , nah I’m already a dead person now..