A Writer's Love BLOG (HIATUS)

Chapter 2

Chapter 2

Kring..kring..Kring….

Kinapa ko yong alarm clock ko…oh its 3 am already.. pumunta ako sa banyo at nanghilamos. Wonderin why I woke this up so early??? I’m a grade conscious person, yes kailangan kong mag-aral ng mabuti  di porket mayaman kami wawaldasin ko lang ang pera ng parents ko,, kasi as a matter of fact hindi ako ang mayaman, its my parents only.. Gusto ko kasi na ang perang ipambili ko nang gusto ko in the future ay hindi galing sa parents ko but to my own labor.

Nang aakma ko nang buksan ang book ko.. bigla namang tumunog ang phone ko. Pagtingin ko..

BLUEpen messaged you

Uy si Bluepen, matingnan nga muna…

“Learning from mistakes helps prevents the repetition of negative patterns”

Dahil sa quote na sinend niya, bigla ko nang naalala ang past experience  ko.. hay, totoo nga dapat na akong matuto sa pagkakamali ko before,  kasi learning from the past will make you stronger in the present and more in the future.minsan, napag-isip-isip ko parang kilalang-kilala ako ni blue pen. Kasi gaya ngayon, parang alam niya yong past experience ko, binibigyan niya ako ng Words of Encouragement . hay ewan, ang gulo niya kasi minsan.

Anyways, makapagstudy na nga..

*After 3 hours*

“My lady, breakfast is ready..”

“ok. Coming…”

Inayos ko na ang mga libro ko at maging ang pack bag ko. Pumunta na rin ako sa banyo and I do my morning rituals. Pagkatapos kong suklayin ang buhok ko.. pumunta na ako sa dining area.

“Good Morning Mom and Dad..”

“Good morning too Princess.. O sige na kain na..”

Kumain na rin ako..

“Mom, Dad alis na po ako..”

“ Sige ipahahatid na kita kay Secretary Baron..”

“wag na dad.. Mag bibike na lang ako…”

“nope that wont do our princess… we just wanna make you secure..”

“eh, mom.. alam nyo namang ayokong sumakay sa sasakyan natin pag pumupunta sa school diba.. ayaw kong umagaw ng atensyon…pls….. diba napag-usapan na natin to.. na pag uuwi lang ako susundin ng sasakyan natin diba???...Pls… Dad Pretty please..”

At ginamit ko yong puppy eyes technique.. tumalab ka…..nakita ko ang biglang pag-iling ni Dad sign na siya ay defeated…

“Yipee… tnx Dad…”

Kinuha ko na ang bike ko sa garahe namin at sumakay na papunta sa school….hay, ang sarap talaga ng hangin pag 6:30 pa lang ng umaga. Walang masyadong polusyon, di katulad pag late morning na ang daming sasakyan. Habang enjoy na enjoy ako sa pagbibike ko.. bigla na lang may dumaan na isang ferari sa gilid ko at dahil sa bilis ng speed niya.. ang resulta natalsikan ang uniform ko..

“HOY!!!!!Mister… nagpapasikat ka ba ???? bakit mo tinalsikan yong uniform ko.. HOY!!!!! Walang hiya to…”

Bigla naman itong huminto at bumaba mula sa drivers seat ang isang lalaking may suot na katulad ng uniform ko…

“Sino ba naman kasing taong ang mag bibike sa gitna ng daan… Hoy FYI miss,… hindi sa iyo ang daan.. at tsaka di mo ba narinig ang busina ko.. “

Dahil sa inis dahil siya pa ang ganang magalit bigla kong tinapon ang sapatos..ko..

“Walang hiya ka.. ikaw pa talaga ang may ganang magalit huh.. Hoy FYI MISTER di porket Bike lang akin at ferari sa iyo, ganyan na ang asta mo. Kahit sorry di mo magawa. Bwisit…”