ဆုတ္ကိုင္မထားတဲ့လက္တစ္စံုကို
ခပ္သာသာလြတ္ရေတာ့မယ္ဆိုလဲ
နာက်င္ယံုကလြဲ ငါဘာတက္နိုင္မွာလဲ__________________SiLlY______________
တိမ္ ညိုညိုကင္းစင္တဲ့မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
သူဟာ လာသူမဲ့တမ္းျခင္းမ်ိဳးနဲ့ ဆက္လက္
ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနပံုပါပဲ....အသားမက်ေသးတဲ့ေအးစက္စက္မနက္
ခင္းေတြနဲ႔အတူ တစ္စံုတစ္ဦးအားစြန္႔လြတ္
လိုက္ရျခင္းဟူေသာ အသားမက်တဲ့ နာက်င္
ျခင္းေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ထံခိုကပ္လ်က္...အလ်င္စလိုေလ်ာက္လွမ္းေနမိတဲ့ကြၽန္ေတာ့္
ေျခလွမ္းေတြဟာ အခန္းေ႐ွ႕ကျဖတ္အေလ်ွာက္
တသိမ့္သိမ့္သူ၏ ႐ိႈက္ငိုသံတိုးတိုးေၾကာင့္
ၾကည္ျဖဴ စြာရပ္တန္႔ကုန္သည္..အသဲမာသူႀကီးရယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ဖူးတဲ့
သူဟာ ယခုေတာ့ ယုန္သူငယ္ေလာက္
ပင္ အသဲမမာေၾကာင္း လက္ေတြ႔က်က်
သိခဲ့ရသည္..."Chan....မင္းအဆင္ေျပလား..."
တစ္ေစာင္းလွည့္ထိုင္ေနေသာသူသည္ တစ္
ဖက္သို႔ပို၍ မ်က္ႏွာလႊဲလို႔သြားသည္..."အဆင္ေျပတယ္လို႔လဲ ေျပာမိမယ္ထင္တယ္"
ခပ္သဲ့သဲ့တုန္ရီေနေသာေျဖသံသည္ နာ
က်င္မႈအားေပ်ာ္၀င္ေစသည္..."မင္းရင္ဖြင့္ခ်င္ရင္ငါ႐ွိတာပဲ..မငိုပါနဲ႔chan"
ကြၽန္ေတာ့္စကားအဆံုးမွာ ေလွာင္ရယ္သံ
မပါေသာ နာက်င္မႈအျပည့္ရယ္ေမာသံတစ္
ခုထြက္က်လာေလသည္..."ငါငိုတာ သူ႔ကိုသိပ္ျမင္ၾကည့္စမ္းေစခ်င္တယ္"
"ဘာလို႔လဲ...chan"
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေမးမိသည္~
"သူသိပ္ေပ်ာ္မွာ ငါ့မ်က္ရည္ေတြကိုသာျမင္
ခဲ့ရင္ေလ...သူငါ့ကိုမုန္းေနတုန္းထင္တယ္
....baekhyun...."
YOU ARE READING
SiLlY
Fanfictionငါခ်စ္တာhyunnie~မင္းမဟုတ္ဘူးေလBaekhyun~ ChanBaek...Baekyeol...*Fan fic* By:Angel Angel 1086..