SiLlY

"Psychical...."

ဆုတ္​ကိုင္​မထားတဲ့လက္​တစ္​စံုကို
ခပ္​သာသာလြတ္​ရ​ေတာ့မယ္​ဆိုလဲ
နာက်င္ယံုကလြဲ ငါဘာတက္နိုင္မွာလဲ

________________​​​__SiLlY______________

တိမ္ ​ညိုညိုကင္းစင္တဲ့မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
သူဟာ ​လာသူမဲ့တမ္းျခင္းမ်ိဳးနဲ့ ဆက္လက္
​ေ​​​​​​​​​စာင့္​ေမ်ွာ္​ေ​နပံုပါပဲ....​

အသားမက်​ေသးတဲ့​ေအးစက္​စက္​မနက္​
ခင္​း​ေတြနဲ႔အတူ တစ္​စံုတစ္​ဦးအားစြန္​႔လြတ္​
လိုက္​ရျခင္​းဟူ​ေသာ အသားမက်တဲ့ နာက်င္​
ျခင္​း​ေတြဟာ ကြၽန္​​ေတာ္​့ထံခိုကပ္​လ်က္​...

အလ်င္​စလို​ေလ်ာက္​လွမ္​း​ေနမိတဲ့ကြၽန္​​ေတာ္​့
​ေျခလွမ္​း​ေတြဟာ အခန္​း​ေ႐ွ႕ကျဖတ္​အ​ေလ်ွာက္​
တသိမ္​့သိမ့္​သူ၏ ႐ိႈက္​ငိုသံတိုးတိုး​ေၾကာင္​့
ၾကည္​ျဖဴ စြာရပ္​တန္​႔ကုန္​သည္​..

အသဲမာသူႀကီးရယ္​လို႔ သတ္​မွတ္​ခဲ့ဖူးတဲ့
သူဟာ ယခု​ေတာ့  ယုန္​သူငယ္​​ေလာက္​
ပင္​ အသဲမမာ​ေၾကာင္​း လက္​​ေတြ႔က်က်
သိခဲ့ရသည္​...

"Chan....မင္​းအဆင္​​ေျပလား..."

တစ္​ေစာင္​းလွည္​့ထိုင္​​ေန​ေသာသူသည္​ တစ္​
ဖက္​သို႔ပို၍ မ်က္​ႏွာလႊဲလို႔သြားသည္​...

"အဆင္​​ေျပတယ္​လို႔လဲ ​ေျပာမိမယ္​ထင္​တယ္​"

ခပ္​သဲ့သဲ့တုန္​ရီ​ေန​ေသာ​ေျဖသံသည္​ နာ
က်င္​မႈအား​ေပ်ာ္​၀င္​​ေစသည္​...

"မင္​းရင္​ဖြင္​့ခ်င္​ရင္​ငါ႐ွိတာပဲ..မငိုပါနဲ႔chan"

ကြၽန္​​ေတာ္​့စကားအဆံုးမွာ ​ေလွာင္​ရယ္​သံ
မပါ​ေသာ နာက်င္​မႈအျပည္​့ရယ္​​ေမာသံတစ္​
ခုထြက္​က်လာ​ေလသည္​...

"ငါငိုတာ သူ႔ကိုသိပ္​ျမင္​ၾကည္​့စမ္​း​ေစခ်င္​တယ္​"

"ဘာလို႔လဲ...chan"

မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​ရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမးမိသည္​~

"သူသိပ္​​ေပ်ာ္​မွာ ငါ့မ်က္​ရည္​​ေတြကိုသာျမင္​
ခဲ့ရင္​​ေလ...သူငါ့ကိုမုန္​း​ေနတုန္​းထင္​တယ္​
....baekhyun...."