Ona rastlayana kadar bi ölüydüm.

AŞK BİZİ DEĞİŞTİRİYO Part2

Bir kaç yeni arkadaşlar edindim burada. Tesekkur ederim hepinize. Sizleri cok sevdim. Türkcem iyi olmadigi icin bazi yazma hatalarim ola bilir. özür dilerim bu yüzden. Yeni bölümüm içiN oylarinizi ve yorumlarini bekliyorum.

Ben daha şokdan ayılmamışdım. Sessizce yanından gitmelimiydim, yoksa burda kalıp ona destekmi olmalıydım.?! bilemiyodum. ve birden yutkunarak "kalan ömrünü benimle arkadaş olarak gecirirmisin?" dedim...

Ah Nikolas bu ne biçim soru??? bu sorum kızın kendini daha kötü hiss etdire bilirdi. ve bu beni iki kat daha yikmişdi. ve kiz daha mavi gozlerini benden ayirmamisdi. sanirim sorunun şokundan daha çıkamamışdı. bu işleri daha kötü hale getire bilirdi, ve kız benim onla dalga geçtiyimi sana bilirdi. ve ben bu durumun olmamasi için " Güven bana, sadece arkadaş olacağiz. benden sıkıldığın an, bir daha beni gormezsin " dedim. kiz bana gülümsedi. ve elini bana uzatarak "ben silvia" dedi. ben sevincimden ve heyacanımdan oylece kala kalmişdim. kendimi toparlayarak elimi uzatdim ve "Nikolas"..

(Hayatimda ilk defa bu kadar mutluydum. anlatilmaz bir duyguydu.ama Silvianin ömrüne iki ay kalmişdi ve bu yolun sonu karanlikdi. ve bu arkadaşlıkdan en cok zarar ben görücekdim. Olsun gene mutluyumdum) ve ben ona sahile dogru yurumeyi ve deniz havasinin ikimize de iki geleceyini soyledim. "tamam ola bilir "dedi. ve sahile dogru yol aldik. yol boyu konusmadik. ve sadece ona bakarken bana hos gulumsemesi vardi..