Madilim.
At malamig ang kuwartong tinutulugan ko. Nakaupo ako sa kama habang nakatitig sa kawalan. Ito na naman sila, nakikita ko na naman ang matagal ko ng kinalimutan.
Pinapahawak nila sa akin ang kumikinang sa talim na kutsilyo. Hindi ko alam sa sarili ko but it's late when I found myself holding it, pointing to the middle of my neck.
"Gawin mo na."
"Marami ang may gustong mawala ka sa mundong ito."
"Halos lahat sila, pinakikisamahan ka lang."
"Tapusin mo ngayon ang pag-hihirap mo."
"Isang saksak lang, Leslie."
Nararamdaman ko na ang pag-tulo ng mainit na dugo pababa sa dibdib ko nang idiin ko ang kutsilyo.
Matatapos na.. ngayon pa ba ako aatras?
Minsan na akong naniwalang may pag-asa pa ang lahat, ngunit sa pagkakataong ito ay hindi na.
"Leslie? Leslie! Buksan mo ang pinto!"
Kasabay ng unti-unti kong pag-baon ng kutsilyo sa leeg ko ay siyang kalabog ni Sean sa pinto.
Pumikit na ako.
"No please, let go of this knife Les."
I opened my eyes and saw Sean kneeling in front of me. Nakahawak din siya sa kutsilyo at pilit na kinukuha sa akin pero wala na, nakatarak na ito sa lalamunan ko.
Gamit ang natitirang lakas kong mag-salita ay kinausap ko siya.
"I-it's about.. t-time, Sean.. I m-must.. cut the l-lines.."
Then I felt myself, for the last time, died in Sean's arms.
BINABASA MO ANG
Cut The Lines
ChickLitYou only have yourself now. Please don't break what's already broken again.