“Good bye.”
Pagkasabi ng professor namin ay agad nagsitayuan ang mga kaklase ko.
And I'm about to call my best friend- si Shaina para yayain sana sa cafeteria but bigla na lang siya nawala. Well..
Lumabas nalang ako. Makikita ko naman siguro yun. Ngunit ng pagkalabas ko ay nakita ko siya sa dulo ng hallway na kung saan walang masyadong tao.
Tatawagin ko na sana siya kaso she's on the phone call with someone. Lumapit nalang ako, hindi niya napansin ang paglapit ko dahil masyado siyang busy sa kausap niya.
“Go, tell her! Na walang kayo, na hindi mo siya mahal!” sigaw niya. Sino ba kausap nito?
“Sige bye na, just make sure na importante yan!” sabi niya sabay end ng call.
“Shaina, sino ba yang kausap mo? Grabe ka naman makasigaw. Tumilapon siguro eardrums non.” sabi ko na ikinabigla niya.
“K-kanina ka pa n-nandiyan? Narinig mo yung usapan namin?” tanong niya.
“Wala naman, may dapat ba akong marinig?”
“W-wala. Sige mauna na ako! Bye.” sabi sabay takbo palayo sakin.
“Wait! Di mo na ako sasa-”
“May gagawin pa ako, bawi nalang ako sayo bukas!” sigaw niya pabalik. Ano bang problema non? Parang nakahigh.
Nagkibit balikat nalang ako. Tutal, wala naman na akong kasamang maglunch, itetext ko nalang yung boyfriend ko- si Xander para samahan muna ako.
And then I realized na wala akong load. Kaya no choice kundi puntahan ko nalang siya sa kabilang building.
“Nandiyan ba si Xander?” tanong ko sa isa sa kabarkada niyang si Kessler pagkadating ko sa room nila.
“Wala na. Nauna na siyang bumaba, ang gago nga hindi kami inintay.” sabi niya habang iiling-iling pa.
Tumango na lamang ako at nagpaalam. So edi 'loner' ang peg ko ngayo ganon? Parang nawala tuloy ako sa mood kumain.
Aha! Magwawifi nalang ako sa may Campus Tambayan. Mahaba-haba pa naman yung lunch break. Sakto lang para makapag update ng status sa Facebook!
Pagkadating ko don ay walang tao. Yes, wala akong kaagaw sa Wifi.
Umupo na ako sa may bakanteng upuan don, perfect spot! Tapat pa ako ng electric fan.
Masasabi mo talaga siyang Tambayan dahil sa ayos nito. May mga table at chairs na pwede mong paggawan ng assignments at pwedeng pagkainan. Bonus nalang yung wifi.
Ang ganda pa ng view. Kaharap mo iyong parang mini garden ng Campus.
Kinuha ko na yung cellphone ko at nagsimula na akong magscroll down sa Facebook.
Seriously, nabobored na talaga ako. 5 minutes palang ang nakakalipas pero parang isang oras na akong nandito. Banas.
Paalis na sana ako ng makarinig ako ng kaluskos sa may gilid ng mini garden. Bigla tuloy akong kinilabutan, wala naman sigurong multo dito hano? Hala, magisa pa naman ako dito!
Akmang tatakbo nako palayo ng makarinig na naman ako ng isang tunog. This time, ungol na iyon. Ungol ng babae.
“Mmmm. X-xander..” Halos mapako ako sa kinatatayuan ko. Kilala ko kung kaninong boses iyon. At binangggit niya ang pangalang Xander. Ang pangalan ng boyfrtiend ko.
