Refleksje Wszelakie

01 Przez Wieczność idę zawsze sam

Przez Wieczność idę zawsze sam

Choć tłum ludzi jest dookoła

Zostawiam wszystko, to co znam

Nikt pomóc mi nie zdoła.

Przez Wieczność idę zawsze sam

Choć jeszcze nigdy tam nie byłem

Echa wspomnień – tylko tyle mam

Nadzieję dawno już straciłem.

Przez Wieczność idę zawsze sam

Wieczność z mych będę, jestem, byłem

Każdy w swej własnej wieczności trwa

Aż się rozpłynie w gwiezdnym pyle.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wiersz o przemijaniu i śmierci, interpretacja w dużej mierze dowolna.

Obraz: https://ecurrent.fit.edu/files/2015/10/Pink-and-purple-stardust-wallpaper.jpg