Biraz önce beni geri götürün dediğim adam yerde son savaşını veriyordu. Peki kim yaptı bunu? Kimseciklerin olmamasından yararlanarak çıkış kapısını bulmaya başladım. Biraz ilerledikten cesetlerin üstünden geçip kanlı sular içinde şapur şupur yürüyerek kapıyı buldum. Açıkçası bu kadar kolay olacağını düşünmemiştim. Kapıyı açtığımda dükkanlar, insanlar hatta ve hatta bu olaylardan çok çok önce yürüdüğüm sokaktı burası. İnsanlar bana kiyafetlerimin kanlar içinde olmasına, şaşkın şaşkın bakmamdan dolayı tedirginleniyorlardı. Daha sonra çıktığım yerin bir kasap olduğunu fark ettim. Tekrar içeri girdim ve ışıkları açtım. Birde ne göreyim kasapcı ve çırakları birde büyük baş hayvan yerlerdeydi. Bunların nasıl olduğunu merak etmeye başladım. Bu arada saymaya da başlamışım. Polis aracının geldiğini ve beni kucağına alıp karakola götürdü. Gözlerimi açtığımda bunlar hayal olmasını hayal ediyorum...
Anlayanlar :) Çocuk her şeyi hayal etti. Yani aslında kasaptaydı. Orada asılan hayvanları çocuk olarak hayal etmiş. Kasabın kestiği çocuk değil bir hayvandı. Onu da çocuk olarak anımsamış. Ağlama sesleri ise dükkana giren cocuğu ile annesiymiş. Çocukta o sırada kasabı ve çırağı öldürmüş. Sonra gelen müşteri kaçıp polise haber vermiş. Çocukta bunların gerçek olmamasını hayal etmiş.
