Daha sonra saymaya başladım. 1,2,3..7,8. Bir çocuk getirdiler. Aslında çok vardı ama bir tanesini aldı ve hasta yatağına yatırdı. Gerisi faciaa... Organlarını salatalık doğrarmış gibi kesiyordu. Kanları ayaklarıma kadar geldi. İçinde et parçacıkları ben hariç diğer bütün çocuklar ağlıyordu. Bunlar organ mafyalarıydı. Çıkardıkları organları kokmasın diye buzdolabına koyuyorlardı. Zaten oda da buzdolabınan daha soğuktu. Adam sıradakini alalım mı diyince çocuklar kaçabilmek için koşuşturuyorlardı. Ben ise orada dikilmiş izliyordum. Başladım saymaya 1,2...7,10. Artık kaçma zamanı gelmiş geçiyordu bile. Sesler kesilmiş adamlar bana bakıyorlardı. Sanki benden korkmuşlardı. Bir an ıslanmaya başladım ama bu su değil başka bir şeydi. Anlayamamıştım. Etrafı iyi göremiyordum. Adamları görüyordum ama. Diğer çocuklar yoktu. Orada ki uzun boylu adam bana sakin ol sana zarar vermicez dedi. Ben ise adama bakıyor, benle dalga mı geçiyor diye düşünüyordum. Saymaya başladım. 1,2,3,...7,8, artık üşüyor, gözlerimi kırpmaya bile üşeniyordum. En sonunda beni götürün dedim ve başka ne bir şey dedim ne de duydum. Ve gözlerimi açtığımda aman allahım herkes yerde kanlar içindeydi. Bir an aklıma şu takıldı...
