Bazen onunla yurudüğünüz sokaklardan ansızın geçersiniz. Ve bir yumruk gibi gelir geçmişin tozlari yüzünüze. Kendinizi savunamazsınız çünkü ona karşı da savunamadınız. Tek birşey kalır aklınızda acaba onu daha cok sevebilirmiydiniz. Bir hasretlik romanı bu ayrılık demek istemiyorum çünkü ona hic doyamadım. Onunla ayrı kalmaya da zaten hic alışık değilim.
Bir gun cemrenin sosyal medya hesabından bana arkadaşlık isteği gönderdiğini görünce heyecanla karışık aslında karmakarışık bir duyguyla kabul ediverdim. Böyle birseyi bana yasattirdigi için ona minnettarım her ne kadar hasretlik olsak ta sevmeyi bırakmamalıyız.
Aradan 2 gun sonra sosyal medya üzerinde cemre'yle konuşmamız başladı;
- Merhaba dedi cemre,
- Merhaba
-Nasılsın :)
-Tsk ederim sen nasılsın
-Bende iyim tsk ederim
Ve konuşma bitti, bu böyle 1 hafta boyunca sürdü. Bir haftanın sonunda cemre; Sana birşey itiraf edeceğim diyerek. Yine beni sonsuzların ve inanmışliklarin en zirvesine ulaştırmayı başarmıştı.
Heyecanla onu dinliyordum. Yazdığı cümle cok iyi hatırlarım tam olarak
Şöyleydi; Ben seni yaklaşık 1 senedir karşılıksız olarak seviyorum.
Bu cümle hicbir seven için kolay değildir. Bir anda cemreye bunu daha once neden söylemedin dedim. Doğru zamanı bulamadım dedi. Onun bana geldiğini bilmek bana dünyaların en büyük mutluluğuydu mutluluğumuz olmasını istiyordum.ve mutlu olmak için halen birşeyler hissediyorsan dhaa yakın tanışabiliriz dedim. O gece sabahlara kadar konuşmuşuz hic sıkılmadan hic uyumadan cemreyle yaşadıklarımızı anlattık birbirimize zaman onunla oyle bir geçti ki bugün geriye baktığımda anlıyorum ki o benden hic geçmemiş tek geçen şey zaman sevmek bitmiyor sevmeyi bırakmayın.
