The BestFriends

Chapter 8

Chapter 8- Regrets and Mistakes

Vanelophie's Point Of View

Umuwi ako ng bahay ng mag suntukan sila ni harry sa school. Gosh. Wala ba silang privacy? Duh! So whut?!

Pagkauwi ko sabahay nagulat nalang ako ng nandoon si Bella, cassy at jehoia.

"Anong ginagawa nyo rito?" Tanong ko na may halong oag susungit.

"Gusto lang namin na ma-make sure na ok ka lang." Sagot ni cassy na may halong pag aalala.

Wala ang mga katulong namin sa bahay, wala rin ang kapatid ko. So... nasa mall yata sila. Ang parents ko ay nasa ibang bansa.

"Sorry talaga sa nangyari kanina, hindi namin sinasadya na hindi sabihin sayo." Dagdag ni bella.

"Ok lang. Alm nyo kung ano yung masakit? Yung makita yung pareho mong pinagkakatiwalaan na kaibigan na naglalandian na." Pag sasalita ko ng may diin at inis.

Well, oo masakit, pero kung doon sila liligaya mas magiging masaya ako. Mas pipiliin ko pa ang maligaya sila kesa naman sumingit pa ko sa eksena nila diba?

"Ok lang yan, magkakabati rin kayo." Sagot ni bella saakin.

"Nag disisyon na ko na hindi na ko mag aaral doon sa RU pasensya na kung iiwan ko muna kayo." Sagot ko sa kanilang dalawa.

Aaminin ko na, nakokonsensya rin ako na iiwan ko sila. Maskit para sakin kahit ilang weeks and months palang kami nag kakakilala. We both don't know each other. But i feel na magtatagal kaming magkaibigan.

"Iiwan mo kami? How could you?!" Sagot ni cassy."Iiwan mo rin naman pala kami! Sana hindi ka nalang nag pakilala samin! O sana hindi kana lang namin nakilala!" Dugtong pa niya.

"At aalis na ko! Salamat sa Sandaling araw miss Vanelophie!"

Halos hindi na ko makagalaw sa kinakatayuan ko ng sumunod si bella kay cassy at iniwan ako. Tumakbo ako sa kwarto habang umiiyak.

Ganon ba ako kasama? Bakit? Manhid ba ako? Bakit hindi ko naramdaman na nag-aalala pala sila saakin? Nasaktan ko ba sila ng sobra? Tama ba to?

Ding! Dong! (Doorbell)

Si-sino yun?! Bumalik ba sila? Sila nga ba yun?

Agad agad akong tumayo at pinag buksan ng pintuan sila.

"Isay?" Ganoon na lamang ang pag kagulat ko ng makita ko si Isay sa harapan ko.

"What are you doing here? Why are you here?" Tanong ko na may halong pag kagulat na may halong galit.

"Sorry... I'm sorry..." Halos lumuluha na sagit nya saakin.

"Sorry for what i've done. Sorry kung nag lihim ako sayo. Sorry kung sinira ko ang tiwala mo. Sorry.. S O R R Y..." Dugtong pa nya.

"Wag kanang umiyak, wag ka mag-alala di naman ako nasaktan eh. Wala lang sakin yun. May harry naman ako eh" Sagot ko sa kanya ng pabiro ng dahilan ng kanyang magandang ngiti.

Maganda talaga sya. Simple smile lang. Pero Deep inside, sobrang sakit pala mag tago ng sekreto. Sobrang sakit pala mag lihim sa mga kaibigan. Kinokonsyensya na ako.

"Tara pasok ka muna." Masiglang pag imbita ko sa kanya sa aking bahay.

"Hindi na ko magtatagal. Paalam." Yun na lamang ang sinagot nya sakin.

Pagkasarado ko ng pinto, tumulo kaagad ang mga luha ko. Hindi ko alm kung bakit, pero siguro dahilan ng pagkakaselos ko. So what?!! Hindi ako nag seselos.! Wala aking dapat pag selosan.!

Pinunasan ko kaagad ang muka ko at pumunta sa kwarto. Kinakausap ko lang ang sarili ko.

"Papasok kaya ako bukas?"
"Ano kayang mangyayari bukas?"
"Tinatamad na ko pumasok."
Sunod-Sunod na tanong ko sa aking sarili. Naalala ko nalang na may long test kami sa Math, English, Science, tle, Ap, Filipino, at Music..

"The Fuck! May long test pala kami bukas! Mag rereview nalang ako kesa kakaisip dyan sa mga yan. Kung sila, edi sila."

Natapos ako ng pag rereview ay gabi na rin. Pag kabukas ko ng cellphone ko ay puno ng messages, galing sa mga kaibigan ko at kay harry. Wala manlang akong na tanggap na message kay Max. Wala manlang SORRY?!😑

Sinagot ko lahat ng messages. Halos mag mamadaling araw na ng makatulog ako sa pakikipag text sa kanila. Pero di ko namalayan tulog na pala sila kaya hindi na sinasagot ang text ko.

Natulog narin ako, baka ma-late pa ako bukas. Excited naron ako para sa Exams eh.