if I fall. (ON GOING)

Prologue

"iiwan na kita."

"H-Ha?" Tanong ko kahit na narinig ko ang mga salitang iyon.

"iiwan na kita, ayoko na" Napahinto ako sa mga salitang binitaw niya at saka ko lang namalayan na ayaw niya na.

"B-Bakit?" Tanong ko sabay ng pagtulo ng mga luha ko.

"hindi na kita mahal" paulit ulit ang mga salitang 'yon sa ulo ko.

Napakasakit. Sobrang sakit.
Ayaw ko mang umiyak pero tulo ng tulo ang luha ko.

"Sorry I'm not the one for you, nasasaktan lang kita" tumalikod siya. I held his arm.

"What are you doing?!" He asked with a frown drawn on his face.

"Love, please don't leave me" pagmamakaawa ko.

"Oh come on, bingi kaba? Ayoko na!" Pagpiglas niya.

"Mahal na mahal kita please 'wag mo akong iwan" I begged. Wala na akong pakielam sa mga taong nakatingin samin. Wala na rin akong pake kung ano ang itsura ko.
I don't care. Hindi ko kayang mawala siya. I can't loose him, because if I loose him I already loose my smile, my laugh, and my happiness. Mundo ko siya. Hindi ko kaya. Kakayanin ko kahit gaano kasakit ang dumating basta kasama lang siya kasi hindi ko kakayanin pag nawala siya sakin.

"Please" lumuhod ako at nagmakaawa. He just frowned and look at the floor. Hindi siya makatingin sakin.

"D-Don't leave me, I love you so much" tulo ng tulo ang luha ko bawat segundo sa kadahilanang iiwan niya na ako.

"I'm sorry if may nagawa akong ayaw mo. I promise na I'll be better and I-I'll do everything gagawin ko lahat ng gusto mo!" Pakiusap ko. He's not answering.

"Please hindi ko kayang mawala ka" He looked at me.

"Pinapahirapan mo lang ang sarili mo. I don't love you anymore so please, gumising kana. Mahiya ka sa mga taong nakatingin sa atin stop this show you look stupid" I don't care avout the things he said, wala akong pakielam sa mga taong nakatingin. Wala kong pake kung mukha na kong tanga dito na nakaluhod, umiiyak at nagmamakaawa. All I think about right now is how to win him back.

"Please I'm begging you. I love you so much please don't leave me. I did everything naman for you I settled for the less for you binabaan ko pride ko para sayo but then this is what I get? You'll just gonna leave me like this? Isusuko mo lahat ng pagsasamahan natin ng ganto lang? Hindi kaba nanghihinayang? Yung mga happy memories natin? Ganun nalang kadali sayo ang lahat? Bigla nalang naglaho yung nararamdaman mo? Ang bilis naman. Mahal na mahal kita. Seryosong seryoso ako sayo pero ikaw? Grabe iiwan mo nalang ako ng parang wala lang ako. Balewala lahat ng paghihirap ko sayo. Ano pabang kulang? Tell me. Sorry if I wasn't what you wanted. I'm sorry if there's something you want thar I can't give. I'm sorry."  Sabi ko.

"Are you done? May sasabihin ka paba? If meron please pakibilisan para matapos na" sabi niya. Gusto niya talagang iwan ako. Ayaw niya na talaga.

"Please don't leave me" pagmamakaawa ko.

"Stop crying walang magagawa ang pagiyak mo, hindi na ako babalik. Ayoko na" I wiped my tears and I stand up.

"Fine. I'll let you go, but please can you do something for me?" I asked. Pinipilit kong pigilan ang mga luha ko.

"Ano nanaman ba ang gusto mo?!" Tanong niya.

"Can you do the same thing like you used to do before?" Grabe, huli na 'to. Nanlalambot ako s kinatatayuan ko.

"Ayoko. Wala na tayo. Tapos na tayo. What's the point para gawin ko 'yon?" Tanong niya at hindi maipinta ang mukha niya. It's really obvious na ayaw niya talaga. He doesn't want me anymore- no, he doesn't love me anymore.

"Please do it for me" I pleased. Alam ko na huli na 'to kaya hanggang may pagkakataon pa, gusto ko maranasan uli na kami, yung pagiging sweet niya sakin. The way he makes me feel special. The way he makes me feel something I've never felt for a long time.

"Masasaktan ka lang, sinasaktan mo lang ang sarili mo" sabi niya, hindi parin matanggal ang pagkakunot sa mukha niya.

"Please last naman na.. t-then I-I'll let you go. Hindi na ako m-mangingielam, I'll stay out of your life after this I promise" I look down. Hindi ko na kayang tignan pa siya sobrang sakit dahil huli na 'to.

"Do it for me please kahit hindi mo na ko talaga mahal hindi naman kailangan na totohanin mo" Tulo ng tulo ang mga luha na galing sa aking mga mata.

He lift up my chin.

He looked at me.

He cupped my face.

He kiss my forehead.
He kiss my right cheeck.
He kiss my left cheeck.
He kiss my nose

He kiss my lips.

He kiss me slowly.

Yung halik na ramdam mo na huli na talaga ang lahat?

Kakaiba 'to sa lahat.
Ramdam ko na wala na talaga.
I don't feel his love.

He looked at me in the eyes.

"I love you." He said.

Hindi gaya ng dati na punong puno ng pagmamahal ang mga mata niya.
Now, it's empty.

After that, he walked away.

He left me.
Then I realized, it's over.
Tapos na.
Wala na siya.

I cried so hard. Ang sakit sakit.
Knowing that it's all a lie.
Knowing that it's the last.
Knowing that he's gone.

Sobrang sakit. Wala akong magawa kundi ang umiyak at humagulgol.

I love you Shawn so bad.

Hindi ko 'to plinano pero isa ka sa pinakamagandang nangyari sa buhay ko.

Thank you for coming into my life.
Thank you for being there for me kahit saglit lang.
Thank you for making me love you.
Thank you for making me happy.
Thank you for hurting me.
Thank you kasi dahil sayo I learned something.

Kakayanin ko ng wala ka.
At sisiguraduhin kong babalik ka.
Hahabulin mo rin ako balang araw.

Just wait.