The way i met him

3.

"What heb jij nou in eens joh!?" Zeg ik tot schrik. Zo heeft Nicki nog nooit tegen mij gedaan...

"Ik heb gewoon geen honger ja!" Zegt ze boos, en wijst naar de deur.

Ik zeg Okay en loop weg. Volgens mij is ze nu al aan het puberen. Dacht ik in me hooft. Ik loop naar beneden, en vertel tegen me moeder wat er was gebeurt.

"Ik ga zo wel naar der toe, kun je even de andere roepen?" Vraagt ze.

Ik zeg ja en loop naar de woon kamer, en zie Cameron lachen. Ik denk dat het vast wel weer goed met hem gaat.  

"Hey jongens het eten is klaar, we eten pancakes. Is dat goed? Der is ook gewoon brood." Zeg ik tegen ze

"Pannenkoeken is prima." zegt Cameron en probeert op te staan. Nash helpt hem daar bij. Ik ga vlug aan de andere kant van Cameron staat, en help hem ook overeind.

"Thanks."zegt Cameron en lacht naar me. Ik bloos en loop met ze naar de keuken. Het ziet er goed uit en het ruikt heel erg lekker. Tis goed ook want ik heb heel veel honger. Maar ik ga niet te veel eten want straks denken ze dat ik een varken ben of zo. Het is well raar dat er opeens twee jongens bij ons ontbijten, maar ik ving het wel gezellig. Terwel mama bij Nicki aan het kijkt is, is  het well stil en awkward. Ik will wel wat zeggen maar ik ben gewoon een beetje verlegen en zo ben ik echt haast nooit.

"Dus waar komen jullie mannen vandaan?" Vraagt mijn vader, en neemt een hap van zijn pannenkoek. Ik ben wel blij dat hij ze dat gevraagd heeft, want ik wilde het zelf ook well weten.

  "New Jersey meneer Blue." Zegt Cameron. Ik kijk ze met grote ogen aan.

"Daar wonen wij ook! Wat een toeval.." zeg ik, maar besef dat ik het heel hard zei. Ik kijk omlaag en bijt op me lip, en proberen niet te blossen. Me vader en de andere blijven even stil. Dan begon me vader te lachen en de andere ook. Ik begon te fake lachen en dronk een slokje van me tee.

Dat was awkward...

"Well, its a smal World!" Zegt Nash. Ik glimlach naar hem, en neem een hap van me eten.

***
"Dankjewel Meneer Blue, voor het kijken naar me voet." Zegt Cameron, en geeft mijn vader een hand" me vader heeft hem krukken gegeven, die in de auto waren voor noodgevallen. Ik vond het nog steeds Pijnlijk, van hoe ik me gedroeg net. Ik heb daarna ook niet zo veel meer gezegd.
"Ach dat was niks, en alsjeblieft noem mij Ross." Zegt mijn vader, en schuld zijn hand. Mijn vader zegt noch gedag tegen Nash, en gaat weer naar binnen. Ik sta nog met hun voor de voor deur om ook vaarwel te zeggen.
"Dus, ik wilde nog zeggen... Dat, het me heel erg spijt dat ik tegen je aan.." begin ik te zeggen, maar Cameron stopt me.

"Tis al goed Amy, echt! Jij, en je vader heben mij geholpen. En als did niet was gebeurd, dan hat ik je nooit gekend.." zegt Cameron, en krabt aan zijn achterhoofd. Ik bloos even, en geef hem een hand, en hij neemt het aan.

"Dan ben ik tog geen sukkel meer hè!" Zeg ik, en we begonnen allemaal te Lagen. We houden nog steeds onze handen fast.

"Okay, nou eh, laten we die kant maar op" Zegt Nash, als hij merkt dat we in elkaars ogen starten. Ik laat snel zijn hand los en lach nerveus. Ik weet niet waarom, maar ik vind het well jammer dat ze weg gaan.

"Okay ja, maar nog een ding. Amy, mag ik je nummer hebben?"

O my god. Every Teens dream. 🥀

Xoxo Amie🤍