#Thu Rain Min Wai
ႏွစ္ထပ္တိုက္ ဟီးဟီးႀကီး၏ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ျခံဝန္းႀကီးထဲ ျမက္ခင္း စိမ္းစိုစို ႏွင့္ ပန္းပင္အခ်ိ ဳ႕က လွပစြာေနရာယူလ်က္ ခမ္းနားထည္ဝါရံုမက သာယာမႈကိုပါ ခံစားမိေစသည့္ ေနရာတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
သို႔ေပမယ့္ သူရိန္မင္းေဝ၏ မႈန္သုန္သုန္ မ်က္ႏွာထားက ထိုေနရာႏွင့္ မလိုက္မဖက္...
အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေျခသံျပင္းျပင္း တို႔ေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းမွာ ႐ွိေနခဲ့သည့္ အဘြား ေဒၚခ်ိ ဳေမက ျပာျပာသလဲလဲ ျဖစ္သြားလ်က္.. .
"ဟဲ့ ငါ့ေျမးေလး ဘာျဖစ္လာတယ္ "
သူရိန္မင္းေဝ ျပန္မေျဖဘဲ ျငီးၿငီးညဴညဴ ပံုစံျဖင့္သာ ဆိုဖာေပၚပစ္ခ်ထိုင္လိုက္သည္။
ေဒၚခ်ိ ဳေမက ထိုင္ေနတဲ့ရာမွ သူရိန္မင္းေဝနား သြားလိုက္ကာ သူ႔ေျမးေလးမ်က္ႏွာရိပ္ကိုတၾကည့္ၾကည့္ စိတ္ပူပန္ေနေတာ့သည္။
"ေျမးေလး မ်က္ႏွာကလည္း မႈန္သုန္ေနတယ္ ေျပာ ဘြားဘြားကိုေျပာ ဘြားရဲ႕ေျမးေလး ဘာေတြအလိုမက်ျဖစ္ေနတယ္"
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူရိန္မင္းေဝ ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴ လ်က္ ေထြးေပြ႕လိုက္သည္။ ဘာစကားမွေျပာမလာဘဲ စူစူပုပ္ပုပ္ျဖင့္ သူရိန္မင္းေဝပံုစံက သူ႕အဘြားေဒၚခ်ိ ဳေမလက္ထဲတြင္ ကေလးေလးတေယာက္ပမာ။
"ေျမးေလး မုန္႔ဖိုးလိုခ်င္လို႔လား ဘြားဘြားေပးမယ္"
သူရိန္မင္းေဝက မ်က္လံုးကိုမွိတ္ကာ ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
"ဟို လင္မယားႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ေယာက္က ဘြား ေျမးေလးကိုဆူလိုက္တာလား "
ကိုယ့္ သမီးႏွင့္ သားမက္ျဖစ္ေသာ သူရိန္မင္းေဝ ေဖေဖႏွင့္ေမေမအား "ဟိုလင္မယားႏွစ္ေယာက္" ဟု သံုးလိုက္ေသာ အဘြားစကားေၾကာင့္ စူပုပ္ေနရာမွ တခ်က္ေတာ့ ဟန္ခ်က္ပ်က္ အေတာ္ရီခ်င္မိသြားသည္။
