#Hein Myo Tha Khin
ကိုငယ္တို႕အိမ္တြင္ အုန္းနို႕ေခါက္ဆြဲေကြ်းကာ အႏၱရာယ္ကင္း တရားနာျပဳလုပ္သည္ကို သြားရတာေျကာင့္ ျကည့္ေကာင္းသင့္ေလ်ာ္ေအာင္ က်ေနာ္ ၾကက္ေသြးေရာင္ စပို႔႐ွပ္ေျဗာင္ကို ေယာပုဆိုး အနက္ေရာင္ေတာက္ေ:တာက္ အကြက္ျဖင့္ ေသေသသပ္သပ္ ဝတ္စားခဲ့သည္။
ဆံပင္မ႐ွည့္တ႐ွည္ ေပမယ့္ အျမဲဘုတ္သိုက္ျဖစ္ေနတတ္တာေၾကာင့္ ေသခ်ာ ဂ်ယ္ျဖင့္လူးကာ ပိျပားေနေအာင္ ပံုေဖာ္ခဲ့သည္။
ျမန္မာ့႐ိုးရာ အဝတ္အစားႏွင့္မို႔လားမသိ။ က်က္သေရ႐ွိလွ၏ ဆိုတာ အမွန္ပင္ခံစားမိေစသည္။ အျမဲတမ္းဆိုသလို ဝတ္ေလ့ဝတ္ထမ႐ွိေသာ ျမန္မာဝတ္စံုဟာ က်ေနာ့္အဖို႔ သိပ္ကိုသိသာေနေအာင္ လူကိုေရာ စိတ္ကိုပါ ေျပာင္းလဲသြားေစတတ္သည္။ တ႐ွိန္း႐ွိန္းျဖင့္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈအဟုန္ေတြက တျဖည္းျဖည္း တက္လာသလို ထင္မိသည္။ ေျပာတာဆိုတာ လုပ္တာကိုင္တာကမစ သတိျဖင့္ထိန္းမထားပါပဲ အလိုအေလ်ာက္ ထိန္းကြပ္ၿပီးႏွင့္သား။ အရာရာ၌ ေသသပ္ေနသလိုရွ္ိသည္။
သို႔ေသာ္ က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ ထိုခံစားခ်က္ဟာ သိပ္အဆင္မေျပလွ။
အက်င့္မ႐ွိတာမို႔ ဝတ္တိုင္း ဝန္ပိေနသလိုျဖစ္ေနတတ္သည္။ တေယာက္တည္းဆိုေတာ့ ေနခ်င္သလိုေန က်ေနာ့္အတြက္ ျမန္မာဝတ္စံု၏ ရွိရင္းစြဲ အလွပဆံုးေသာက်က္သေရရွိမႈေတြက လာပိေနတာမ်ိ ဳး ။
ဒီလိုနဲ႔ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ႏွင့္ပဲ ကိုငယ့္အိမ္ကအလႉမွာ မရီးကိုကူကာ ဧည့္ခံေပးေနရသည္။
အိမ္နီးနားခ်င္းအခ်ိ ဳ႕ကိုသာ ဖိတ္ထားသၫ္မို႕ သိပ္ေတာ့လူမမ်ား ။က်ေနာ္ မကူလို႔လည္းရေပမယ့္ ကိုငယ္က က်ေနာ့္အား ေတြ႕ခ်င္၍ေခၚထားခဲ့သည္သာ။
Uniတက္ခ်ိန္ေတြနဲ႔ေကာ အျခားအခ်ိန္ေတြမွာပါ က်ေနာ္ကလည္းအလာပ်င္းတာေၾကာင့္ မလာျဖစ္ခဲ့တာလည္းၾကာၿပီမဟုတ္လား။ ကိုငယ္ကလည္း အလုပ္ခပ္႐ႈပ္႐ႈပ္လူဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကို လာေတြ႕ခ်င္လ်ွင္ေတာင္ သူ႕ခမ်ာ မအားလို႔မလာအားတာမို႔ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တာလည္း မ်ားၿပီေလ။
