This story ay ginawa out of boredom. baka boring din ito. wag sana kayo ma bored xD k, dats ol tink u xD xD
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
My life is a wreck, lumaki akong basagulera at pabaya sa pag-aaral and because of that I was called an attention seeker in our family, but the hell I care. Isa lang naman ang gusto ko. Ang manumbalik ang magandang samahan namin magkakapatid. Ever since nang nalaman namin ang totoo iba na ang turing ng mga kuya ko sa akin. I was just 9 years old when they started to act cold towards me. Masyado pa akong bata to experience being unwanted.
I was a disgrace in our family, ang tanging tao lang na nagpakita ng pagmamahal sa akin ay si papa at manang ising. Bakit ganun sila? kasalanan ko ba na anak lang ako sa labas? dahil sa frustrations at depression naging bayolente ako at sumasali sa mga gang fights at kung ano-anong away as long as may physical contact. Umuuwi akong may mga pasa sa katawan, akala ko sa pamamagitan noon bibigyan ako nila kuya ng konting atensyon dahil ako lang ang nag iisang babae sa amin magkakapatid pero mas lalo silang lumayo sa akin, I was so helpless.
Sabi ni Manang Ising na tigilan ko na ang pakikipag away at baka kung mapaano pa ako kaya nang tumuntung ako ng 3rd Year High school iniiwasan ko na ang masali sa kahit anong gulo. I started to act like I don't care. I stop talking to people, avoided technologies and crowded places. I became quite an introvert. Nung mag fo-fourth year high school na ako lumayas na ako sa bahay dahil lumipat si papa sa Canada. He said that may kailangan siyang ayusin doon dahul bumaba kasi ang sales at stocks ng mga products namin doon at walang nakakaalam kung kailan siya makakauwi. Si Manang Ising naman umuwi sa probinsya niya dahil nagkasakit ang kanyang asawa. Fudge! What am I gonna do? Ayaw ko maiwan kasama sila kuya. Hindi nga nila ako pinapansin at kinakausap! I have no reason to stay in that house kaya lumayas ako, but before that I made sure that na may pera ako.
Sa di inaasahan na pagkakataon ay nahold up ako at natangay lahat ng pera at gadgets na dala-dala ko. Nagpagalagala ako sa kalsada for 2 days at 2 night, buti nalang may mabait na babae na tumulong sa akin. Pinatuloy niya ako sa bahay niya since wala na siyang kasama. kamamatay lang kasi ng mga magulang niya. Naging close kami at tinuring ang isat isa na magkapatid hindi kasi malayo ang age gap namin. I was 14 and she was 19 years old.
Lumipat ako ng public school nung nag 4th Year ako. Pinalitan ko ang apelyedo ko ng apelyedo ni mama. Naging working student ako. Sa umaga studyante at tuwing gabi ay naghuhugas ako ng pinggan sa kalenderya sa kanto ng street namin. Nagtutulungan kami ni Ate Coleen para maka survive sa hirap ng buhay.
Pero sa di inaasahang pangyayari nabuntis si ate coleen at di siya pinagutan ng lalaki. Hindi ko alam kung sino ang tatay ng bata basta ang alam ko lang ay kailangan namin mag ipon hangat pwede at kaya pa mag trabaho si Ate Coleen.
Sobrang hirap ang pinagdaanan namin dahil minsan lang kami nakakakain ng 3 beses sa isang araw pero mas nahihirapan si ate coleen dahil ang laki ng ipinayat niya. Nasasaktan ako dahil hindi ko man lang siya matulungan. Dumating na yung araw na hinihintay namin. Ang araw na dumating si Hope.
Habang lumalaki si Hope lumalaki rin yung mga gastusin kaya napagdesisyunan ni Ate Coleen na tangapin ang inaalok na trabaho ng kaibigan niya sa ibang bansa kaya nung nag 1 year old na si Hope ay pumunta na si ate coleen sa Canada para maging care taker at umuuwi siya once in a year.
Dahil sa hirap ng buhay ay nagsumikap ako para makatungtung sa college. Wala na akong balita sa mga kuya ko. I expect na wala na talaga silang pakialam pero di ko naman maiwasan na umasa. Grumaduate ako as salutatorian sa high school at nakakuha ng scholarship dito sa Maxwell University, I'm a second year college student taking up Bachelor of Science in Secondary Education Major in Social Studies. Tuwing pumapasok ako ay dinadala ko si hope at iniiwan sa day care center ng school kasama ang ibang bata na anak ng mga school staff dito. Medyo cool nho?
Habang nakikinig ako sa professor ko ay may isanh estudyanteng pumasok.
"Ms. Fuentes, go to the deans office now?" huh? did I do something room? lumabas ako sa room at dumiretso sa office ng dean.
*blaaagggg* tunog po yan ng nahulog ng nahulog na libro.
"Kamusta ka na Thalia Athena?"
pa .. pa .. papaano nila nalaman kung nasaan ako?
"Are you okay Ms. Fuentes?"
"Uhmm .. Yes, dean."
"Okay, these men are asking for your time today. Are they your sibling?" No.
"Yes."
"I see, you are excuse from your classes today. That's all."
"Thank You maam for granting our request."
"No problem Mr. Fontinilla."
Lumabas na kami ng office.
"Hindi mo ba kami babatiin? It's been 3 or 4 years since we last saw you."
Hindi ako makapaniwala na nandito silang tatlo sa harap ko at may gana pa silang ngumiti.
"Paano niyo nalaman kung nasaan ako?" tanong ko sa kanila.
"I hired someone to find you." sagot ni kuya apollo sa akin. "Kailangan mo nang uwuwi dahil paparating na si papa in 6 hours." sabat naman ni Kuya Ares. Hired someone? Umuwi? Hah! Pinapauwi nila ako dahil lang uuwi si papa? Nasanay na ako mabuhay ng hindi sila kasama and now I need to go back in that house? for 4 years ngayon lang nila ako hinanap.
"Are you fucking kidding me? Ayaw kong umuwi, sabihin niyo nalang kung saan niya ako matatagpuan. ok lang naman siguro yun."
"Don't make me laugh Thalia. You know you have no choice, kahit anak ka sa labas you're still a heiress. It will destroy our family's image. After all you're still a billionaires daughter and you can't run from that fact kahit labag sa kalooban namin."
Tama nga ang sinabi ni Kuya Eros. I'm a billionaires daughter.
