PROLOGUE
TANGA! BOBO! STUPID! UTO-UTO! MANHID! At higit sa lahat MARTYR! Yan ang mga tawag nila sakin. Bakit? Simple lang. . . . dahil sa pag-ibig!
Ang tanga tanga ko daw kasi alam ko namang hing niya ko kayang mahalin gay ng pagmamahal lo sa kanya pero mahal na mahal ko parin siya.
Manhid daw ako kasi kahit halos ipagtulakan at ipagtabuyan nya na ako palayo , nandito parin ako. . . . nagtitiis at naghihintay na mahalin niya.
At higit sa lahat MARTIR. Dahil kahit sobrang sakit na ng ginagawa nya , minamahal ko parin sya. Kahit halos mamatay ma ko sa sakit ng nararamdaman ko. . . . hindi parin ako sumusuko.
Oh di ba! Wala ng tatalo sa pagiging tanga ko! Sabi nga nila. . . . 'Bakit ba daw ako nagkakandarapa at nagpapakatanga sa kanya?' Matalino naman daw ako bakit hindi ko gamitin ang utak ko?
Ang masasabi ko lang sa kanila. . . . "Tanga na ko kung tanga pero mahal ko sya!"
Hindi naman kasi sa lahat ng oras utak ang ginagamit natin. Minsan kailangan ding puso ang pakinggan. Pero. . . . hanggang saan nga ba ako dadalin ng pesteng puso ko? Makaya ko pa kaya ang lahat ng sakit?
Bakit ba kasi siya pa ang minahal ko?! Pwede namang iba. . . . bakit siya?
Kung iba ang minahal ko. . . . masasaktan pa kaya ako ng ganito?
Peste naman kasi 'tong pusong 'to ehh... Sa lahat ng pwedeng mahalin , bakit siya pa? Bakit ang. . . . .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. . . .BESTFRIEND ko pa???
- - - - - - - - - - - - - - -
A/N: I don't know if you guys will like this pero pinost ko parin. Nagdadalawang isip pa talaga ako but here it is. I hope you guys will like this story. Prologue pa lang naman yan. So don't worry kung mejo panget...xD Anyways ,love y'all. :*
