Bu hayattan artık ciddi anlamda sıkılmaya başlamıştım. Etrafımdaki herkesin hareketleri, davranışları bana fazla yapmacık geliyordu. İnsanlar birbirlerine bu kadar yapmacık davranırken nasıl oluyor da mideleri bulanmadan dostluklar kurabiliyorlardı ?
Kusura bakmayın kendimi tanıtmayı unuttum. İsmim Kumsal, 8. sınıf öğrencisiyim. Bu yıl ailem lise sınavına gireceğim için çok üzerime geliyorlar. "Kumsal ders çalış, Kumsal test çözdün mü. Kumsal bugün elinde hiç kitap görmedim..." Annemin günlük olarak söylediği klasik sözleri. Artık her gün bu sözleri duymaktan bıkmıştım. Derslerim çok iyi olmasa da iyi bir liseye girmeme yetecek kadar yüksekti. Ailem neden beni anlamak istemiyordu ki ? Zaten ben elimden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalışıyordum. Fakat ailem ne kadar derslerime önem verirsem vereyim beni uyarmaktan vazgeçmiyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PİŞMANLIKLARIM
RandomÖncelikle merhaba bu benim ilk hikâyem nerden çıktı bilmiyorum ama yazmak istedim. Hikâyemin güzel olacağına inanıyorum. Umarım seversiniz iyi okumalar ^_^
