Sabah kalktım saatler 7:33 gösteriyordu lavaboya doğru yürüdüm ellerimi ve yüzümü yıkadım.Üstümü giyindim, saçımı yaptım,kahvaltımı yaptım bugün çok mutluydum çünkü bugün annem ve babam İsviçreden dönüyorlardı.Okuluma büyük bir mutlulukla gittim. Otobüse doğru yürüdüm ve otobüse bindim. Otobüs beni okuluma kadar götürdü bugün ilk ders matematikti ve hiç sevmediğim bir dersti ama ginede bugün hiç kimse benim huzurumu kaçıramazdı. İçimden
şunlar geçti " hemen günün sonu gelirde eve gider hazırlanırım ve annem ve babamı beklerim". Ve artık günün sonu gelmeye yaklaşmıştı yanıma bir kız geldi ve bana " Merhaba benim adım Su seninle arkadaş olabilir miyim?" dedi.Bende ona "Tabiki neden olmasın dedim benim adımda Mira tanıştığıma memnun oldum" deyip sohbet etmeye başladık. Artık günün sonu gelmişti artık eve gidip annemleri bekleyecektim.
Otobüse bindim ve hemen eve gittim. Eve geldiğimde önce annem ve babama güzel bir sofra hazırladım ve ben kendim hazırlandım. Sonra telefonum çaldı. "Açtım".
"Efendim
" merhaba ben sizi hastaneden arıyorum siz Gamze ve Meriç Beyin kızı olmalısınız"
"Evet buyrun benim"
"Öncelikle sakin olun anneniz ve babanız kaza geçirdi İsviçreden kalkan uçak dengesini kaybedip düştü ve olay yerindeki insanlar hastanelere götürüldü içinde sizin anneniz ve babanızda var"
"Ne,Nasıl iyiler mi?"
"bir şey bilmiyoruz ..........Hastanedeyiz"
" Tamam hemen geliyorum"
Hemen otobüse binip hastanenin orada indim ve hemen annemlerin yattığı odaya koştum ama girilmiyordu.
Doktorlar koşarak odaya girdiler ne olduğunu anlamamıştım ama kötü bir şey olmuştu.
Annem ve babamın üstünü örtüyorlardı.
Doktor odadan çıktı ve bana dönerek
" Başınız sağolsun kurtaramadık"
Hayır, olamaz diye çığlıkla ağladım.
Ve cenaze günü gelmişti babam ve annemin tabutları kaldırılıyordu bırakmak hiç istemedim onlardan uzaklaşmak hiç istemedim.Ama hayat çok küçük işte yapacak hiç bir şey yok....
İçimden sadece " Onlarsız ne yaparım" cümlesi geçiyordu.Artık herkes dağılmıştı bende.
Her gün mezarlığa ziyarete gittim. Aradan altı ay geçti hâla gitmeye devam ediyordum hâla kendimi evde çok yalnız hissediyordum.
Her gece dua ediyordum.
Altı ay sonra ilk defa okula gidecektim Okuldan çok geri kalmıştım ama benim için hiç bir şey umrumda değildi.Yanıma Su geldi ve onca zaman neden hiç okula gelmediğimi sordu bende ona " Biliyor musun benim annem ve babam yok artık sadece ben varım diyerek ağladım.Su " hayır ben varım üzülme seni bundan sonra hiç yalnız bırakmayacağım.
Ben eve gidiyorum dedim ve Su " Bende geliyorum" dedi. Bende tamam peki dedim.Saat 23:59'du ve artık uyuyorduk
