Ang iyak ay parang pagmamahal, hindi ba?
Sa love kasi, kahit nasasaktan ka na... puso mo durog na durog na, nagmamahal ka pa rin
Sa pag-iyak, kahit paulit ulit na, kahit masakit na sa mata, kahit nakakasawa na, basta alam mo hindi masasayang ang luha mo, iiyak at iiyak ka parin.
Sana sa buhay pwedeng hindi umiyak noh?
Pano kaya kung ang tao ay hindi marunong umiyak?
Anong mangyayari?
Masakit pala talaga sa mata ang umiyak ano?
Lalo na kung NAPAKASAKIT talaga nung dahilan ng pag iyak mo...
Yung nagpapatulong ka sa mga kaibigan mo, pero ang hirap.
Ang hirap din pala...
Ang hirap, sobra....
Ang hirap kasi, hindi nila maintindihan pinagdadaanan mo/nyo
....kahit ano ang paliwanag mo, wala eh.
Ang hirap din kasing kumapit kung alam mong nakabitaw na sya.
Pero syempre kung mahal mo ang isang tao, magpapakatanga ka diba?
Ganun din ako, para sakanya.
Kasi mahal na mahal na mahal ko sya.
Kahit saan ka pumunta, kahit sa outer space man or other galaxies...
....ang iyak at pagmamahal ay laging konektado.
BINABASA MO ANG
Thy Unspoken
RandomMinsan, ang mga SALITA ay hindi mo masasabi, pero pwede mo itong gawing isang LIBRO.
