Our Story...

~1~

Ειναι Δευτερα,Αυγουστος μηνας κ ο ηλιος ειναι καυτος.Η προετοιμασια της ομαδας μου ξεκιναει σημερα με πρωτη προπονηση τη σημερινη.Ειμαι ενθουσιασμενη γιατι θα δω τα κοριτσια για αλλη μια φορα μετα απο αρκετο καιρο,τις περισσοτερες τουλαχιστον αλλα κατα κυριο λογο γιατι θα δω τον Γιωργο ξανα.Ολο το καλοκαιρι δεν ειχαμε χαθει,βρισκομασταν,οχι τοσο συχνα βεβαια,αλλα τον εβλεπα που και που.Εγω παντα εκανα την πρωτη κινηση,τις περισσοτερες φορες στο μαγαζι του,καθομασταν χαλαρα και πιναμε καφε,μας διεκοπταν βεβαια τα παιδια ομως εμενα μου εφτανε.Η δουλεια του ηταν τελεια,ηταν δικο του το μαγαζι και εκανε ο,τι ηθελε,εκανε αυτο που αγαπουσε,ηταν γυρω σε ανθρωπους καθε ηλικιας,απο μικρα παιδια και εφηβους μεχρι ενηλικες και τους βοηθουσε σε ο,τι κι αν χρειαζοντουσαν.Οι υπολογιστες ηταν μαλλον το στοιχειο του κι εκεινος γινοταν παιδι καθε φορα που επαιζε ενα παιχνιδι,το παθος για να νικησει καθε επιπεδο ηταν εμφανες.Ετοιμαστηκα για την προπονηση νωρις,ηξερα οτι ο coach επρεπε να ειναι μιση ωρα πιο νωρις στο γηπεδο.Μαζεψα τα μαλλια μου και κατεβηκα τις σκαλες.Εκεινη ακριβως τη στιγμη κορναρε το αυτοκινητο κι εγω βιαστηκα λιγο για να ανοιξω την πορτα και τελικα να τον αντικρισω.Φορουσε τα μαυρα γυαλια του και με κοιτουσε απο το κατεβασμενο παραθυρο του αυτοκινητου του.Μπηκα μεσα με ενα χαμογελο και εκεινος μου χαμογελασε πισω χωρις ομως να μιλησει κανεις απο τους δυο μας.
-Ενθουσιασμενος?
-Πολυ, ειπε και με κοιταξε με ενα βλεμμα γεματο υποσχεσεις
-Καταλαβα,ειπα και κοιταξα εξω απο το παραθυρο
-Τι εχεις?ρωτησε με περιεργεια
-Τιποτα απλως σκεφτομαι...
-Τι σε απασχολει?
-Μη σε ζαλιζω με τα δικα μου τωρα,ξεχνα το,πες μου τα δικα σου
-Μη σε ζαλιζω με τα δικα μου,πες μου τα δικα σου
Ειπε και χαμογελασε ελαφρως κοιτωντας με στα ματια
Δεν μιλησα,απλως τον κοιτουσα
Εβαλε μπροστα το αυτοκινητο και ξεκινησε.Κοιτουσα παλι εξω απο το παραθυρο,η μυρωδια του με τρελαινε τοσο πολυ,που δεν μπορουσα να τον αντικρισω,δεν ηξερα αν μπορουσα να κρατηθω.Καλυτερα να απεφευγα την οπτικη επαφη και αυτο εκανα.Περασε λιγη ωρα με απολυτη ησυχια,κανεις δεν μιλουσε.
-Γκομενικο?
-Ε?
Απαντησα αφηρημενα
-Λεω,εχεις προβληματα με το αγορι σου?
-Δεν εχω αγορι
-Κριμα...εισαι τοσο ομορφη,σου αρεσει κανενας?
-Χμ...καλο αστειο
Ειπα και χαμογελασα ειρωνικα
-Αμηχανη τελειως αυτη η συζητηση
-Πολυ
Ειπα κοιτωντας παλι εξω απο το παραθυρο
-Πως περνας?
-Αδιαφορα
Ειπα με απολυτη ειλικρινεια
-Μακαρι να ηξερα τι σε απασχολει
Δεν μιλησα παρολο που ακουγα με προσοχη ο,τι μου ελεγε
-Μακαρι να μπορουσα να βοηθησω,τουλαχιστον να μην με εβλεπες μονο ως προπονητη...
Ειπε και με κοιταξε αλλα εγω δεν γυρισα
-(Τι εννοεις?Πες μου οτι θελει κατι παραπανω!Οχι δεν συμβαινει αυτο σε μενα!)
-Θελω να ειμαι φιλος με ολες σας,ποσο μαλλον με εσενα που με εχεις βοηθησει τοσο...
-(Αα τζαμπα χαρηκα...Σιγα μη γινοταν αυτο,ζω σε ενα ροζ συννεφακι)
-Μαλιστα
Ειπε με ενα περιεργο τροπο,εδειχνε πως δεν του αρεσε η αντιδραση μου
Φτασαμε στο γηπεδο,κατεβηκαμε απο το αυτοκινητο και πηγαμε στα αποδυτηρια,πηρε τα πραγματα και βγηκε εξω για να φτιαξει τις ασκησεις.Εγω εμεινα μεσα και εβαζα τα παπουτσια μου,ενω τα κοριτσια σιγα σιγα ερχοντουσαν καθως περνουσε η ωρα.Στις 7 μαζευτηκαμε ολοι στα αποδυτηρια.Εκατσε σε μια καρεκλα στο κεντρο του δωματιου και αρχισε να μιλα κοιτωντας μια μια στα ματια."Φετος ξερετε οτι ειναι μια ιδιαιτερη χρονια,ξερετε οτι παιζουμε στη μεγαλυτερη κατηγορια και τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα.Στοχος μας ειναι να μεινουμε στην πρωτη κατηγορια,οσο για να ειμαστε η πρωταθλητρια ομαδα,χρειαζομαστε ακομη πολλα χρονια εμπειριας και σκληρης προπονησης.Εγω προσωπικα ξερω ποσο επιμονη εχετε ολες σας και ειμαι σιγουρος οτι θα τα καταφερετε,βαλτε λοιπον ως στοχο να κρατησουμε τη θεση μας και προσγειωθειτε στη Γη και στην πραγματικοτητα.Καλη μας αρχη κοριτσαρες!"
Βγηκαμε ολες απο τα αποδυτηρια και ξεκινησαμε τρεξιμο,οι ασκησεις ηταν δυσκολες κ απαιτητικες αλλα με λιγη διατηρηση δυναμεων τα βγαλαμε περα.Οι υψηλες θερμοκρασιες εκαναν την προπονηση ακομα πιο δυσκολη με αποτελεσμα να πινουμε συνεχεια νερο.Μετα απο μιαμιση ωρα επιτελους τελειωσαμε,καναμε διατασεις,μαζεψαμε τα πραγματα και πηγαμε ολες προς τα αποδυτηρια.Τα κοριτσια θελανε να βγουμε ολες μαζι,αλλα εγω δεν ειχα ορεξη,ημουν κομματια τελειως.Εβγαλα τα ιδρωμενα ρουχα μου και εβαλα ενα αλλο σορτσακι και ενα τοπακι που ειχα μαζι μου.Βρωμουσα κυριολεκτικα αλλα καμια δεν ειχε προβλημα γιατι ολες ημασταν το ιδιο.
(Οχι!Δεν το πιστευω!Ξεχασα το αποσμητικο σπιτι!Τι θα κανω τωρα?Πως θα μπω στο αυτοκινητο?Θα του βρωμαω!Λογικο..)
Εκεινη τη στιγμη χτυπησε την πορτα και αφου ημασταν ολες ντυμενες μπηκε μεσα.Πηρε κι αυτος το σορτσακι του και πηγε στο μπανιο να αλλαξει.Δεν πιστευα οτι μας χωριζε μια πορτα πισω απο την οποια ηταν γυμνος.Ειλικρινα το μυαλο μου πηγαινε κατευθειαν στο πονηρο και αυτο δεν ηταν καθολου καλο.Αρχισα να μαζευω τα ρουχα μου,να τα διπλωνω και να τα βαζω στην τσαντα τη στιγμη που βγηκε απο το μπανιο,πηγε απεναντι μου,διπλα απο μια αλλη κοπελα και εβγαλε τη μπλουζα του.Πρωτη φορα το εκανε αυτο μπροστα μας,ποτε δεν ειχε βγαλει μπλουζα ή παντελονι μπροστα μας και ουτε κι εμεις μπροστα του,εκτος απο μερικους τραυματισμους που σηκωναμε λιγο το σορτσακι πιο πανω απο το κανονικο.Ειχα παθει σοκ,επρεπε να ξεκολλησω απο πανω του και δεν μπορουσα,τα ματια μου επρεπε να φυγουν επειγοντως απο εκεινον!Μα δεν μπορουσα!Πηρε το αποσμητικο του και το εριξε πανω του,μετα εβαλε μια καθαρη μπλουζα και εβαλε τη τσαντα στον ωμο του.
-Ετοιμη?
Με ρωτησε με ενα βλεμμα τελειως συνηθισμενο σαν να μην ειχε συμβει τιποτα
-Μου πετας λιγο το αποσμητικο σου?
Ειπα και χαμογελασα
Πηρε το μπουκαλακι και μου το πεταξε,εγω το επιασα και εβαλα λιγο και στη συνεχεια το επεστρεψα.
-Παμε?
-Ναι
Ειπα και βγηκαμε απο τα αποδυτηρια
-Θα κλειδωσει καποιος γιατι βιαζομαι?
Ρωτησε και η προεδρος ανταποκριθηκε
-Εγω Γιωργο μου,ελα
Ειπε καθως πηρε το κλειδι απο το χερι του
-Καλο βραδυ σε ολους
Ειπε κοιτωντας τις κοπελες και τους γονεις
Ολοι του ειπαν καληνυχτα καθως φευγαμε
Μπηκαμε στο αυτοκινητο και ξανα κανεις δεν μιλουσε.Οταν πια ειχε ξεκινησει και ειχαμε χασει απο το οπτικο μας πεδιο το γηπεδο,πηρα την αποφαση να του μιλησω...