Our Story...

~2~

Γυρισα το κεφαλι μου προς το μερος του και τον ειδα να οδηγει προσεκτικα οπως καθε φορα,ειχα την αισθηση πως καταλαβε οτι τον κοιτουσα αλλα δεν αντεδρασε.
-Σου χρωσταω μια εξηγηση νομιζω...
-Δεν μου χρωστας τιποτα
-Μα δεν ειναι ετσι
-Νομιζα οτι για σενα ημουν κατι παραπανω απο ενας απλος προπονητης,νομιζα πως ειχαμε μια ιδιαιτερη σχεση,πως θα μπορουσες να μοιραστεις μαζι μου τα προβληματα σου,ηθελα να ειμαι ενεργος φιλος,δεν θελω να ξερω τιποτα πλεον
-Γιωργο εγω...
-Coach παρακαλω
-Σοβαρα τωρα?
-Δεν γελαω
-Δεν με αφηνεις καν να σου εξηγησω
-Πλεον δεν θελω να μαθω,καληνυχτα
Ειπε αφου ειχαμε φτασει μπροστα στο σπιτι μου
Εγω δεν μιλησα και δεν κατεβηκα απο το αυτοκινητο,περασαν λιγα λεπτα σιωπης και κανεις απο τους δυο δεν μιλουσε.
-Τι κανεις?
-Δεν κατεβαινω μεχρι να καταλαβεις
-Δεν εισαι πενταχρονο,κατεβα
-Ειπα οχι
-Μα φτασαμε στο σπιτι σου
-Δεν κατεβαινω μεχρι να με ακουσεις,θες να κανεις θεμα σε ολη τη γειτονια και στους γονεις μου?Καλως!Εγω δεν εχω προβλημα
-Ωραια ακουω
Ειπε και διπλωσε τα χερια του στο στηθος του περιμενοντας υπομονετικα να ακουσει τι θα του πω
-Οχι εδω,πηγαινε με καπου
Δεν ειπε τιποτα και ξεφυσηξε,εβαλε μπροστα και ξεκινησε...Φαινοταν νευριασμενος κι εγω ειχα φοβηθει λιγο,ειχα προκαλεσει αυτη την κατασταση και ενιωθα ειλικρινα τυψεις.
Το αυτοκινητο προχωρουσε και χωρις να το καταλαβω ειχαμε φτασει σπιτι του,ημασταν ηδη στο παρκινγκ
-Θα κατεβεις ή θα μεινεις εδω?
Ειπε με σοβαρο υφος
Δεν μιλησα και κατεβηκα
Εβαλε το κλειδι στην εισοδο της πολυκατοικιας κι εγω τον σταματησα
-Περιμενε
-Παμε πανω
-Οχι,θα σου μιλησω και θα φυγω,απλα ακουσε με
-Σ'ακουω
Ειπε και ακουμπησε την πλατη του στο τζαμι της εισοδου.Ημουν 2 μετρα μακρυα του και σχεδον ετρεμα
-Εχει σχεση με εναν ανδρα,εγω τον αγαπαω,ειμαι ερωτευμενη μαζι του αλλα δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι,δεν ξερω καν τι νιωθει αυτος για μενα,ακομη κι αν ενιωθε το ιδιο δεν θα μπορουσαμε να ειμαστε μαζι..Αυτα..Δεν μπορω να σου πω ποιος ειναι ομως αυτο ειναι το προβλημα μου και ειμαι δυστυχισμενη γι'αυτο
-Θες τη συμβουλη μου?
-Φυσικα
-Ξεχασε τον,θα βρεις συντομα αλλον,εισαι μικρη και θα περασει με την παροδο του χρονου
-Μα δεν μπορω να τον ξεχασω,τον βλεπω καθε μερα,ειναι αδυνατον
-Μην πας στα μερη που πηγαινει,μην μιλας με τους φιλους του,ξεχασε τον και ο,τι χρειαστεις εγω ειμαι εδω
-Για να τον ξεχασω πρεπει να φυγω απο την πολη,δεν καταλαβαινεις...ειναι τοσο σημαντικος!Ακομη κι αν φυγω δεν θα τον ξεχασω
-Δεν γινεται αυτο,εισαι 17 χρονων,εχεις τη ζωη μπροστα σου,θα βρεις καποιον αλλον
-Δεν με καταλαβαινεις...Δεν πειραζει,πρεπει να φυγω
-Πως θα φυγεις?
-Με τα ποδια
-Εισαι ιδρωμενη,να σε παω?
-Οχι,ευχαριστω
-Θες να ερθεις πανω?
-Οχι θα παω σπιτι
-Ειμαι μονος μου,θα βγεις?
-Οχι
-Τα κοριτσια ειπαν θα βγουν
-Δεν εχω ορεξη
-Ελα πανω
Ειπε και με τραβηξε απο το χερι,ανοιξε την πορτα και μπηκαμε στο ασανσερ.Πατησε το κουμπι και περιμεναμε μεχρι να φτασουμε στον 2ο.Ηταν λιγο,αλλα ο χωρος ηταν τοσο κλειστος που μυριζε εντονα το αρωμα του.Επιτελους φτασαμε,ανοιξε την πορτα απο το ασανσερ και προχωρησε στην πορτα στο βαθος.Το κουδουνι εγραφε το ονομα του,εβαλε το κλειδι στην πορτα και ξεκλειδωσε.
-Περασε
Μπηκα μεσα και για πρωτη φορα ειδα το διαμερισμα του.Ηταν μικρο αλλα τακτοποιημενο και καθαρισμενο.Παντου μυριζε το αρωμα του.Δεν ηθελα να φυγω απο 'κει,ηταν ο παραδεισος μου.
-Δεν ηταν αναγκη
-Θα κανω ο,τι μπορω για να νιωσεις καλυτερα
-Σ'ευχαριστω
-Οι φιλοι στα δυσκολα φαινονται
-Ναι,ετσι ειναι
(Που να ηξερες οτι εσυ εισαι αυτος για τον οποιο περναω τοσα...Φαινοταν τοσο ψευτικο και τωρα πλεον ηξερα οτι με εβλεπε μονο φιλικα)
-Θες να κανεις μπανιο?
-Δεν εχω ρουχα μαζι μου
-Εχω ενα σετ εσωρουχα,αν θελεις μπορω να σου δωσω ενα μπλουζακι δικο μου
(Εχει ενα σετ εσωρουχα?Εχει σχεση!Δεν εξηγειται αλλιως)
-Της κοπελας σου?Καλυτερα να μην τα φορεσω,μπορει να θυμωσει
-Οχι,της αδερφης μου,δεν εχω σχεση,αλλα και να ειχα δεν θα την αφηνα να εχει προβλημα με τις φιλες μου
-Δικιο εχεις
-Λοιπον να σου τα φερω?
-Οχι δεν χρειαζεται,μη σε βαλω σε κοπο
-Δεν ειναι κοπος
Ειπε και πηγαινε προς τον διαδρομο,μπηκε μεσα σε ενα δωματιο που μαλλον θα ηταν το μπανιο.Εγω εκατσα στον καναπε και τον περιμενα.
-Λοιπον,σου αφησα τα ρουχα στο μπανιο,δεν εχω αλλο μπουρνουζι ομως
Εγω δεν μιλησα
-Σε πειραζει να παρεις το δικο μου ή σιχαινεσαι?
-Οχι δεν εχω θεμα
(Τι να σιχαθω?Εσενα?Που σε θελω τοσο?Θα παρακαλουσα για αυτη τη στιγμη!)
-Ωραια,ειναι κρεμασμενο στο μπανιο,θα το δεις
-Coach?
-Γιωργο θα με λες
-Ευχαριστω για ολα
(Ποσο γρηγορα αλλαζει μια κατασταση οταν ξεκαθαριζουν τα πραγματα...Ξανα Γιωργος λοιπον)Πηγα στο μπανιο και ξεντυθηκα,εκανα οσο πιο γρηγορα μπορουσα,δεν ηθελα να τον αφησω στιγμη μονο του.Οταν τελειωσα,εβαλα τα ρουχα του,τα εσωρουχα ηταν καθαρα και φρεσκοπλυμμενα,η μπλουζα του ειχε πανω τη μυρωδια του και το μυαλο μου δεν θα μπορουσε να ηταν περισσοτερο σε εκεινον!Ηταν ο μονος ανθρωπος που σκεφτομουν τοσο εντονα.Χτενισα τα μαλλια μου και πηγα στο καθιστικο,τον ειδα να χαζευει στον υπολογιστη
-Τελειωσα
-Ξεκουραστηκες?
-Λιγο
Ειπα και χαμογελασα καθως εκατσα απεναντι του
-Ειδες?Αφου σου ειπα
-Τι κανεις?
-Κανω αναλυση για μια ομαδα στην Αθηνα
-Γυναικεια?
-Οχι,ανδρικη,ηθελαν αναλυτη αγωνων
(Μετανιωσα λιγο που ανεβηκα,ειχε δουλεια,ακομη κι αυτο δουλεια ηταν)
-Λοιπον τερμα τωρα αυτα
Ειπε και εκλεισε τον υπολογιστη,τον αφησε πανω στον καναπε και ηρθε διπλα μου,ξαπλωσε πανω στα ποδια μου και με κοιτουσε ετσι οπως ηταν ανασκελα.
-Μηπως νιωθεις αμηχανα?
-Εγω?Εμ..δεν ξερω
-Ελα δεν πειραζει θα σηκωθω
(Οχι ρε φιλε!Γιατι ετρεμα τοσο?Γιατι χαλασα αυτη τη στιγμη μου λες?)
Σηκωθηκε και εκατσε διπλα μου,κανενα μερος του σωματος μου δεν τον ακουμπουσε και ειχα μετανιωσει γι'αυτο.
-Πες μου εισαι καλυτερα τωρα?
-Οχι
-Ολα καλα θα πανε κι εγω θα ειμαι εδω σε ο,τι κι αν χρειαστεις ενταξει?
-Ναι και σε ευχαριστω
Ειπα και τον κοιταξα οσο πιο αληθινα μπορουσα στα ματια,ομως εκεινος δεν ειχε καταλαβει τιποτα...