Adrien'dan...
Gözlerimi dünyaya açtım. Ama ölü gezen bir ruh gibiydim. Marinette'siz. İşte nedensiz yaşam diye buna denirdi. Ne demiş Atalarımız-..... Hakikaten ne demişler lan?
Baş ucumdaki Alya ve Nino'yu gördüm. Babam olamazdı zaten alışıktım buna ama Marinette'yi burda görmemeyi alışık değildim.
Keşke güzelim，yine hayatta olsan.
Master fu'dan...
Wazzy: master，marinetteye önceden söylemeliydik.
“Biliyorum Wazzy”
Wazzy: şimdi onu nasıl bulucaz.
“Adriene söyliyerek tabiki”
Marinette den...
Kimse duymuyordu işte. Buraya nasıl gelsim bilmiyorum. Bu sinirlerimi bozuyordu.
“Ya bir Allah ın kulu duysun beni lan!” (mari iman power)
“Aynı babana çekmissin marinette” nerden geliyordu bu ses. Her yöne baktım fakat bulamadım.
“Arama Marienette.”
“O adam ne diyordu öyle， ne demek kızınızı sağ salim getirdik?”
“Lanet olsun ne kadarını duydun.”
“K-kızınızı getirdik efendim den sonrası”
“Off Micheal!”
“Buyrun Efendim”
“Ulan sessiz konuşsanız ölürsünüz demi? Al işte Marinette duymuş.”
“Duymamam mı lazımdı? Dalga geçmeyi kes! Ben nerdeyim ve ailem nerde?”
“Senin ailen benim Marinette. Baban benim!”
“Benimle dalga geçmeyi çok mu seviyor sun bilmiyorum ama benim babam tom dupain annem sabine dupain başkası değil”
“Marinette onlar senin sadece büyütenler ebeveyinlerin benim”
“Bırakta gideyim. Arkadaşlarım，sevgilim hepsi şiödi meraktan çatlamışlardı.”
“Seni öldü gösterdik.”
“N-ne? H-hayır naptın sen! Adrien，ona bişey olmuş olabilir.”
“Hiç bir yere gitmiyorsun.” yüzümü düşürdüm o ne zamandır benim hayatıma dahilde ve karışabiliyordu.
Sanırım dakikalar öncesi...
“Böyle kolay girip hayatımı karıştırmazsın tamam mı?”
