"အေဖ သမီးၿမိဳ႕ထဲသြားခ်င္တယ္"
"မျဖစ္ပါဘူး သမီးကိုစိတ္မခ်ပါဘူး"
"အေဖကလည္း သမီးဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာပဲေနရတာပ်င္းလာၿပီ..အခုဘီလည္းရွိေနၿပီပဲကို လုပ္ပါေနာ္အေဖ"
ဆူးရီက သူ႔အေဖကိုကပ္ခ်ြဲကာ အိမ္ျပင္ထြက္ဖို႔ခြင့္ေတာင္းေနသည္။
"ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ေတာ့ လာခ်ြဲေနတယ္ ၾကည့္... ကဲသြားသြား မၾကာေစနဲ႔ အေဖစိတ္ပူေနရမယ္'
"ဘီ သမီးေလးကိုေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ႀကီး"
ဆူးရီ ၿမိဳ႕ထဲကိုထြက္ခြင္ရခဲ့၍အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနသည္။သို႔ေသာ္သူ႔ရဲ႕အေပ်ာ္ေတြသည္ ၾကာရွည္မခံခဲ့...
ၿမိဳ႕ထဲကေတြ႕သမ်ွလူတိုင္းက ဆူးရီကိုလိုက္ၾကည့္ၾကသည္။ဆူးရီသြားတဲ့လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ လူတိုင္ကသူ႔ကိုလိုက္ၾကည့္ေနရာ တခ်ိဳ႕ကသမင္လည္ျပန္ေတာင္ျပန္ၾကည့္သည္အထိပင္ျဖစ္သည္။ၾကာေဆာ့ဆူးရီမေနတတ္ေတာ့
"ဘီ တို႔ကိုလူေတြ၀ုိင္းၾကည့္ေနၾကတယ္"
ဘီကပတ္၀န္းက်င္ကုိၾကည့္မိေတာ့
လမ္းေပၚမွာေဆာ့ကစားေနတဲ့ကေလငယ္ေလးမ်ားကေတာင္ ဆူးရီကိုတေမ့တေမာ ၾကည့္ ၾကသည္။ဤသည္မွာ လူေတြရဲ႕အျပစ္ေတာ့မဟုတ္...အျပစ္ေျပာစရာမရွိေအာင္ေခ်ာေမာ့ေနေသာ ဆူးရီ၏အျပစ္ပင္ျဖစ္သည္။ၾကည္လင္ေဖြးႏုေသာအသားအေရ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းနြဲ႕လ်တဲ့ ဆန္နြယ္ရွည္ေတြ တဖ်က္ဖ်က္လဲ့ေနေသာ မ်က္၀န္းအစံုတို႔နွင့္ဆူးရီက နတ္ျပည္မွန္သက္ေႂကြလာသည့္နတ္သမီးလို႔ေျပာရင္ေတာင္ ယံုရေလာက္သည္။
ဆူးရီတို႔၂ေယာက္ ၿမဳိ႕ထဲကိုေလ်ွာက္သြားေနၾကရင္း ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္တစ္ခုေရွ႕သို႔အမွတ္မထင္ေရာက္သြားသည္။
"အိုး ေခ်ာလိုက္တာ"
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကဆူးရီေရွ႕တြင္ ပိတ္ရပ္ကာေျပာလာသည္။ဆူးရီဘယ္လိုပဲေရွာင္ေရွာင္ သူကေရွ႕မွပိတ္ကာရပ္ေနတာမို႔
YOU ARE READING
စည္းတစ္ဖက္မွာ႐ြာတဲ့မိုး
General FictionYuri OC "စည္းကမ္းေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာတို႔အခ်စ္ေတြ ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ္ မဟုတ္လား" "မမေလး ကိုအၿမဲတမ္းခ်စ္ေနမွာပါ"