The little Perfect

CHAPTER II-Doubts

                                                                                       CHAPTER II

3rd POV

"hoy!!! Yna" sabi ng isang dalaga na kumuha ng atensyon ni yna.

"ay.. bakit??" takang tanong nito.

"bell na ineng ano na naman ba iniisip mo?" nagtatakang tanung ni nikkie ang isa sa matalik na kaibigan ni yna.

"ha?? Wala wala okay lang ako nu kaba haha" sagot nito sa kaibigan sabay lakad patungo sa kanilang pila papunta sa kanilang silid aralan.

"alam mo yna wag mo masyado alalahanin ung bestfriend mo nu kaba nahiwalay lang kayo ng section ngaun lang ba nangyari yan ? di naman diba? Nung grade 6 tayo nung una siyang nahiwalay satin kaya wag mo na isipin un haha". Payo nito sa kaibigan habang nakaakbay ito.

Hindi na lamang pinansin ni yna ang opinion ni nikkie at dirediretso ito patungo sa kanilang klase.

Labis na sobrang tahimik ng dalaga dahil hindi ito sanay na mawala ang kanyang matalik na kaibigan dahil para sa kanya ito lang ang kanyang makakapitan simula nung bata pa ito. Mahirap para sakanya ito dahil nakikita niya ang pagtaas ng kaibigan nasisilayan niya ang pagangat ng kanyang kaibigan sa kanilang iskwelahan. Si yna ay isang simpleng istudyante lamang ng Westville high tahimik simple walang arte arte si yna.

YNA POV.

Tahimik lang akong nakikinig sa mga kaklase ko nakakarindi lang dahil sobrang iingay nilang lahat yeah ganito ang buhay ko lagi school house school house and repeat ganun lang never ako tinuruan magcommute ng magulang ko lagi akong hatid sundo ng driver namin ung point na gustong gusto ko na umalis saamin dahil gusto ko matuto para sa sarili ko minsan napapansin ko nagiging selfish na ako sa mga kaibigan ko nakakapagod na.

"hi yna " nakangiting bati nito sakin nawala agad ako sa mood ewan oo sobrang wala akong kwenta kasi takot ako basta I can't even explain myself kahit sa sasarili ko hindi ko alam gagawin ko.

"yna are you okay ? cause you seems not."

"chris I'm fine *bell rings.... I better get go chris." Iniwan kong nakatulala si chris ayoko ng istorbo sa buhay pagod ako I have to get home and have some rest

I went home paliko palang kotse ng marinig ko na mula sa labas ung sigaw ni papa pagpasok ko ng gate agad kong nakita si kuya mark at si kev naglilinis ng mga kotse ni papa habang umuulan sabi ng iba kesyo mayaman kami kesyo ganto ganyan but no. magulang ko lang ang mayaman hindi kami ng mga kapatid ko naawa na nga ako sakanila kuya ng sobra pati si kev si kev ang bunso naming kapatid ung kuya kong panganay ba kuya miko umalis na sa bahay dahil hindi narin kinayanan ang ugali ni papa malapit na mag christmas break pero ito parin ang buhay ko.

"ANG TATANDA NIYO TATANGA TANGA KAYO ANG BOBO NIYO WALA KAYONG ALAM NA TRABAHO!!" ito ang pinaka ayaw naming marinig mula sa bibig ni papa ung tipong lahat na gingawa mo pero hindi parin sapat para sakanya wala ka padin alam minsan naiiyak nalang ako sa mga kapatid ko dahil never niya ito pinagpahinga.

Ito lang naman ang buhay naming ng mga kapatid ko nakakapagod sabi nga ng iba ang swerte niyo sobra ang tatapang niyo buong buo ang loob niyo kung ibang bata siguro nag suicide nalang yan lagi ang mga naririnig naming feedback sa ibang tao.

"hahanap nako ng trabaho bukas hindi ko na talaga kaya dito"- mark.

"magddorm nako sasabihin ko nalang coach"- kev.

Yan ang mga narinig ko sa mga kapatid ko ngayong araw na ito ako nalang talaga maiiwan dito hindi ko alam gagawin ko kapag nangyari ung bagay na un wala pa naman si mama wala akong mapagsabihan I went outside of my brothers room and go to mico's room wala ng pala akong kwarto oo wala no joke hindi na ako binigyan ng kwarto ni papa dahil hindi ko daw kayang alagaan mga gamit ko it's true hindi naman sa hindi kayang alagaan sobrang makalat talaga akong tao kapag ayaw ko ang place ko why? We're not perfect people un ako and i'm being honest.