Ne bir ateş yaktı beni
Ne de vakit ecel vakti.
Heybem küllerinle doldu,
Ne olur baharlarımı bana bırak!
Bilakis beni yerle yeksan yapan bir kare fotoğraftı.
Kimi gitmek için sever ,
Kimi sevmek için.
Uzun yollar yolcusu!
Şimdi sen yokla heybeni,
Şair olan oldu mu hiç senin için?
Oysa acın senden daha vefalı.
Bak hiç yalnız bırakmadı beni
Bir kelam bile etmezken benim için,
Bilmem bu kaçıncı satır senin için.
Ne sen eski sensin
Ne de ben eskiden vazgeçen.
Kimi kalem yazsın diye vazgeçer sevdiğinden
Kimi vazgeçemeyişinden.
Hani demiştinya:"Birgün güneş bizim için doğucak"
Üzülmüştünya yağmurun canımı üşütmesine,
Ayağıma taş değdi, güneşim söndü, yağmur canımı üşüttü.
Sen hala yoksun...
Kimi geceyi bekler yazmak için
Kimi tenha bir köşe yazarı.
Bense sabah ezanını bekledim seni secdeye anlatabilmek için.
Çünkü seni sevmek ezan dinlemekti,
Çünkü senin gözlerin Allah'a inanmaktı.
Hani demiştin ya 'Bir seni hâlâ'
Hani demiştinya 'Sadece sen varsın'.
Bir tek sen varsın demiştinya
Yalnış saat bile iki kez doğruyu gösterirmiş.
Senin tek dogrundu belkide.
Aslında haklısın.
Sadece ben varım,
Sen yoksun...
Güneş sen miydin ki sen gidince kış ve sonbahar kaldı bana?
Dünya bir yana ,
Sen yanıma,
Sol yanıma...
Sonra benim gibilerde kaldı:
Yarım kaldı,
Yaralı kaldı,
Yarı yolda kaldı...
Bana dengesiz dediler sonra ismimde öyle kaldı.
El aşkla bu kalp acınla kaldı.
Sol yanıma daha çok yüklendin
Dengesiz olmamak destan-ı akıldı.
"Güzel günler gelicek"dedin
Başladım beklemeye.
Gökyüzü maviymiş meğer!
Gözlerim ahvâli zifiride.
Sakın bana sorma beni ne kadar sevdin diye!
Annen gibi sevdim,
Annem gibi sevdim.
Bir insan ne kadar sevilebilirse o kadar çok sevdim işte...
Sen hala yoksun,
Varlığım şüpheli.
Tamam belki seninle ölemedim ama
Yaşadığım da söylenemez ki.
Geç bunları sevgili!
Geleceksen bekleme,
Seviyorsan söyle,
Özlediysen koş...
Ama sen hala yoksun,
Varlığım şüpheli.
Bak heybem bilinmezlikle dolu,
Kayıp şehirde yüküm!
İyi değilim,
Merak etsene beni.
Olmaz da hani
Birgün olurda ararsan beni,
Yeni adresim : SENSİZLİK MAHALLESİ.
