Ağlama!
Üzülecek kadar çok mu uzun şu ömür?
Hep eksigiz zaten.
Lâkin besmele olmuş dilime "şükür"
Gülme üstüme!
Benden duymak komik gelir sana.
Ben ölünce sen de anlarsın:
Hayat zorla yazdırır geride kalana...
Evet sen!
Evet burdayım.
Sağına dönünce görürsün belki beni.
Ama ben sağıma körüm
Solum zaten senin ... Belli
Evet adsız tuzağım,
Bir an kadar yakın bir asır kadar uzağım...
Söylesene,
Orda da kuşlar terkediyor mu gökyüzünü?
Yoksa örülü bir ağ mı bu maviyi kaplayan...
Her ne ise,
Bizi değil, karanlık hep kaderin yüzünü güldürdü...
Andolsun geçen zamana
Aşk sanmıştım ya her yandığıma.
Anladım ki yandığım kadar değil kandığım kadarmış aşk...
Evet sonum,
En çıkmaz yolum,
Kırıldı kanadım kolum.
Do re mi fa bende kalsın
Zaten sende kalmış 'sol'um.
Ama yoksun,
Taşlı yokuşusun.
Birgün gelirsin diye kalbimi hep temiz tuttum.
Bak kaç bahar temizliği yaptım!
Ama sen hâlâ yoksun...
Durup durup kalbime geliyorsun.
Aklıma almıyor seni .
Sen de anla beni!
Kaybettim bende ki seni...
Kaybettim umudun rengini...
Ama yoksun,
Taşlı yokuşusun.
Evet gökkuşağı,
Sana kötü bir haberim var:
Mavi rengi kaybettik.
başımız sağolsun...
