Epilogue

3.1K 64 10
                                    


Tears started to stream down on my cheeks as i felt the breezy wind blows, i let go of the balloon trying to imagine my child, i know everything has it reasons thats why i wanted to be positive and never let the negative win upon me

"Lalim ah, malunod ka nyan" nanlaki ang kanyang mata nang marinig ang pamilyar na boses nito, napalingon sya ngunit napapikit dahil sa sinag nang araw

"Be-- i mean Yxavella" hawak hawak nito ang lobong binitawan ko, ngumiti ito sa kanya at naki upo sa kanyang tabi, habang masayang naka tingin sa kapaligiran

"Hmm, masarap pala dito sa labas, nakukulob na ako sa aircon kaya napagpasyahan kong tumingin sa veranda and then i saw you, holding this balloon" tumingin ito sa kanya and that make his heart waved

"I saw the sadness in your face, while letting this ballon go. Hmm di ko alam kung anong nangyari sayo dahil mismo buhay ko nakalimutan ko, pero ito masasabi ko. Lahat ng bagay may rason at alam kong nangyari ito sa buhay mo bilang isang leksyon o para maging mas matatag ka kung nabibigatan ka na let it go just like what you did, pero pakiramdam ko kanina habang tinitingnan kita, you dont want to let go yet, dahil nasa dibdib mo pa rin at patuloy mo paring dinadama, lets just say na pinakawalan mo pero ang totoo nariyan pa rin sa kaloon looban mo, mahirap yun diba?"

"Yxavella--"

"Shhh, wala akong maalala the last thing i remember i was an orphan pero tingnan mo  naman, nagising ako may kapatid at pamilya, may mga kaibigan at may magandang buhay. Tinatanong ko sa sarili ko kun anong mga nangyari, anong mga pinagdaanan ko pero somethings inside me tells me that all of the journey i spend will end successfully, kahit na isang trahedya ang nangyari sa buhay mo magpatuloy ka lang dahil sa bandang huli siguradong masaya ang kinabukasan mo, but now im feeling empty. Para bang meron ako na nawala? Ay ang weird ko noh?" Tumawa pa ito nang mahinhin 


"Your life became tragedy but how come you can smile like that?" Tanong ko, tumingin ito sa kanya at nagbigay nang napaka tamis na ngiti

"Ganto kasi yan, hindi habang buhay kikimkimin mo ang pagsubok na dumaan sa buhay mo, conquer it all and you'll see what happens next, ay sige babalik na ako sa loob baka hinahanap na ako nila claire doon" gusto nya itong pigilan pero nag simula na itong maglakad papalayo, something inside him crushed just thinking she wont rember him anymore


"Villaraga" napaangat sya nang tingin nang marinig ang boses ni axl, tumingin rin ito sa direksyon nang ka yang kapatid at muli syang tinitigan

"Thank you for being there for my sister"

"What do you mean?"

"Way back then, You treasure and love her, while were searching for her"

"A-ano ba--"

"We are her biological family, i was 9 back then when she was 6 my family became a mess, there was an accident and i was trying to save my sister that's why i secretly put her in a orphanage, sakin napunta ang galit nang pamilya ko, but then i was just trying to save her for my family tragedy. Pero hindi ko pinabayaan ang kapatid ko im visiting her weekly, at kahit na hindi nya ako kilala ok na sa akin yun, im okay just thinking her safe, until i decided to say the truth to my parents that my sister is alive, we fly here in philippines and attend on you party, we want to tell you formally but then the incident came up, we loathed your family for treating my sister like a trash. We decided to announced the truth in the hall so that we can have her back and lived what she used to be, a heiress. They already know the truth her friends and yxavella" 


"Axl"

"Were coming back in korea one week from now" 

Tragedy Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon